Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Iste Conféssor Dómini, coléntes
Quem pie laudant pópuli per orbem,
Hac die lætus méruit suprémos
Laudis honóres.
Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbriam duxit sine labe vitam,
Donec humános animávit auræ
Spíritus artus.
Cujus ob præstans méritum, frequénter,
Ægra quæ passim jacuére membra,
Víribus morbi dómitis, salúti
Restituúntur.
Noster hinc illi chorus obsequéntem
Cóncinit laudem celebrésque palmas,
Ut piis ejus précibus juvémur
Omne per ævum.
Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui, super cæli sólio corúscans,
Tótius mundi sériem gubérnat,
Trinus et unus.
Amen.
|
Hymn {z części wspólnych lub własne}
Wyznawca Pański, którego narody,
Czcią otaczają i wielbi świat cały,
Dzisiaj szczęśliwy dostąpił nagrody,
Niebieskiej chwały.
Pobożny, korny, roztropny, w czystości,
Wiódł żywot skromny, bez zmazy grzechowej,
Dopóki mięśnie ożywiał i kości
Oddech życiowy.
Nieraz, przez jego przemożne zasługi,
Ciała tu, ówdzie, chorobą złożone,
Z niemocy ciężkiej powstają i długiej
Cudem zleczone.
Przeto więc nasza pokorna drużyna
Zwycięstwo jego opiewa i chwałę,
Aby nas jego wspierała przyczyna
Przez życie całe.
Cześć bądź i chwała, sława i potęga
Temu, co z niebios jaśniejąc wyżyny,
Swą władzą krańców wszechświata dosięga
W Trójcy Jedyny.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Memor fuit in sǽculum * testaménti sui Dóminus Deus noster.
Psalmus 104(1-15) [1]
104:1 Confitémini Dómino, et invocáte nomen ejus: * annuntiáte inter gentes ópera ejus.
104:2 Cantáte ei, et psállite ei: * narráte ómnia mirabília ejus.
104:3 Laudámini in nómine sancto ejus: * lætétur cor quæréntium Dóminum.
104:4 Quǽrite Dóminum, et confirmámini: * quǽrite fáciem ejus semper.
104:5 Mementóte mirabílium ejus, quæ fecit: * prodígia ejus, et judícia oris ejus.
104:6 Semen Ábraham, servi ejus: * fílii Jacob, elécti ejus.
104:7 Ipse Dóminus Deus noster: * in univérsa terra judícia ejus.
104:8 Memor fuit in sǽculum testaménti sui: * verbi, quod mandávit in mille generatiónes:
104:9 Quod dispósuit ad Ábraham: * et juraménti sui ad Isaac:
104:10 Et státuit illud Jacob in præcéptum: * et Israël in testaméntum ætérnum:
104:11 Dicens: Tibi dabo terram Chánaan, * funículum hereditátis vestræ.
104:12 Cum essent número brevi, * paucíssimi et íncolæ ejus:
104:13 Et pertransiérunt de gente in gentem, * et de regno ad pópulum álterum.
104:14 Non relíquit hóminem nocére eis: * et corrípuit pro eis reges.
104:15 Nolíte tángere christos meos: * et in prophétis meis nolíte malignári.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Memor fuit in sǽculum testaménti sui Dóminus Deus noster.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Pamiętał wiecznie * na testament swój Pan Bóg nasz.
Psalm 104(1-15) [1]
104:1 Wyznawajcie Panu, i wzywajcie imienia jego: * opowiadajcie między pogany sprawy jego.
104:2 Śpiewajcie mu, i grajcie mu: * oznajmiajcie wszystkie dziwy jego.
104:3 Chlubcie się w imieniu świętem jego: * niech się weseli serce szukających Pana.
104:4 Szukajcie Pana, a bądźcie umocnieni: * szukajcie oblicza jego zawsze.
104:5 Pamiętajcie na dziwy jego, które uczynił: * na cuda jego, i sądy ust jego.
104:6 Nasienie Abrahamowe, słudzy jego: * synowie Jakóbowi, wybrani jego!
104:7 Onci Pan, Bóg nasz: * po wszystkiéj ziemi sądy jego.
104:8 Pamiętał wiecznie na Testament swój: * na słowo, które przykazał na tysiąc narodów.
104:9 Które postanowił z Abrahamem: * i na przysięgę swą z Izaakiem.
104:10 I postanowił ją Jakóbowi za przykazanie: * a Izraelowi za Testament wieczny,
104:11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chanaan, * sznur dziedzictwa waszego.
104:12 Gdy byli w małéj liczbie, * bardzo trocha, i obywatele ich:
104:13 I przechodzili od narodu do narodu, * i z królestwa do innego ludu:
104:14 Nie dopuścił im krzywdy czynić człowiekowi: * i pokarał dla nich króle.
104:15 Nie tykajcie pomazańców moich: * a na proroki moje nie bądźcie złośliwymi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pamiętał wiecznie na testament swój Pan Bóg nasz.
|
Ant. Auxit Dóminus * pópulum suum: et firmávit eum super inimícos ejus.
Psalmus 104(16-27) [2]
104:16 Et vocávit famem super terram: * et omne firmaméntum panis contrívit.
104:17 Misit ante eos virum: * in servum venúmdatus est Joseph.
104:18 Humiliavérunt in compédibus pedes ejus, ferrum pertránsiit ánimam ejus * donec veníret verbum ejus.
104:19 Elóquium Dómini inflammávit eum: * misit rex, et solvit eum; princeps populórum, et dimísit eum.
104:21 Constítuit eum dóminum domus suæ: * et príncipem omnis possessiónis suæ:
104:22 Ut erudíret príncipes ejus sicut semetípsum: * et senes ejus prudéntiam docéret.
104:23 Et intrávit Israël in Ægýptum: * et Jacob áccola fuit in terra Cham.
104:24 Et auxit pópulum suum veheménter: * et firmávit eum super inimícos ejus.
104:25 Convértit cor eórum ut odírent pópulum ejus: * et dolum fácerent in servos ejus.
104:26 Misit Móysen, servum suum: * Aaron, quem elégit ipsum.
104:27 Pósuit in eis verba signórum suórum: * et prodigiórum in terra Cham.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Auxit Dóminus pópulum suum: et firmávit eum super inimícos ejus.
|
Ant. Rozmnożył Pan * lud swój: i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego.
Psalm 104(16-27) [2]
104:16 I zawołał głodu na ziemię: * i skruszył wszystko posilenie chleba.
104:17 Posłał przed nimi męża: * za niewolnika przedan jest Józeph.
104:18 Poniżyli w pętach nogi jego, żelazo przeszło duszę jego * aż przyszło słowo jego.
104:19 Mówienie Pańskie zapaliło go: * posłał król, i rozwiązał go; Pan ludu, i wypuścił go.
104:21 Postanowił go panem domu swego: * i książęciem wszystkiéj dzierżawy swojéj.
104:22 Aby ćwiczył książętą jego jako siebie samego: * a starce jego mądrości nauczył.
104:23 I wszedł Izrael do Egiptu: * i Jakób był obywatelem w ziemi Cham.
104:24 I rozmnożył lud swój bardzo: * i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego.
104:25 Odmienił serce ich, aby nienawidzieli ludu jego: * i czynili zdrady nad sługami jego.
104:26 Posłał Mojżesza, sługę swego: * Aarona, którego obrał.
104:27 Położył w nich słowa znaków swoich: * i cudów w ziemi Cham.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Rozmnożył Pan lud swój: i zmocnił go nad nieprzyjacioły jego.
|
Ant. Edúxit Deus * pópulum suum in exsultatióne, et eléctos suos in lætítia.
Psalmus 104(28-45) [3]
104:28 Misit ténebras, et obscurávit: * et non exacerbávit sermónes suos.
104:29 Convértit aquas eórum in sánguinem: * et occídit pisces eórum.
104:30 Édidit terra eórum ranas: * in penetrálibus regum ipsórum.
104:31 Dixit, et venit cœnomyía: * et cínifes in ómnibus fínibus eórum.
104:32 Pósuit plúvias eórum grándinem: * ignem comburéntem in terra ipsórum.
104:33 Et percússit víneas eórum, et ficúlneas eórum: * et contrívit lignum fínium eórum.
104:34 Dixit, et venit locústa, et bruchus, * cujus non erat númerus:
104:35 Et comédit omne fænum in terra eórum: * et comédit omnem fructum terræ eórum.
104:36 Et percússit omne primogénitum in terra eórum: * primítias omnis labóris eórum.
104:37 Et edúxit eos cum argénto et auro: * et non erat in tríbubus eórum infírmus.
104:38 Lætáta est Ægýptus in profectióne eórum: * quia incúbuit timor eórum super eos.
104:39 Expándit nubem in protectiónem eórum: * et ignem ut lucéret eis per noctem.
104:40 Petiérunt, et venit cotúrnix: * et pane cæli saturávit eos.
104:41 Dirúpit petram et fluxérunt aquæ: * abiérunt in sicco flúmina;
104:42 Quóniam memor fuit verbi sancti sui: * quod hábuit ad Ábraham, púerum suum.
104:43 Et edúxit pópulum suum in exsultatióne, * et eléctos suos in lætítia.
104:44 Et dedit illis regiónes géntium: * et labóres populórum possedérunt:
104:45 Ut custódiant justificatiónes ejus, * et legem ejus requírant.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Edúxit Deus pópulum suum in exsultatióne, et eléctos suos in lætítia.
|
Ant. Wywiódł Bóg * lud swój z weselem, a wybrane swe z radością.
Psalm 104(28-45) [3]
104:28 Puścił ciemności i zaćmił: * i nie uprzykrzył słów swoich.
104:29 Obrócił wody ich w krew: * a ryby ich pomorzył.
104:30 Zrodziła ziemia ich żaby * w pokojach królów ich.
104:31 Rozkazał, i przyszła rozmaita mucha: * i mszyce we wszystkich granicach ich.
104:32 Uczynił dżdże ich gradem: * i ogień palący na ich ziemi.
104:33 I potłukł winnice ich i figi ich: * i pokruszył drzewa w ich granicach.
104:34 Rzekł, i przyszła szarańcza, i chrząszcz, * któremu nie było liczby:
104:35 I pojadł wszystkę trawę w ich ziemi: * i pojadł wszystek owoc ziemie ich.
104:36 I pobił wszystkie pierworodne w ziemi ich: * pierwiastki wszelkiéj prace ich.
104:37 I wyprowadził je ze śrebrem i złotem: * a nie był między ich pokoleniem chory.
104:38 Radował się Egipt z wyjścia ich: * bo był przyszedł na nie strach ich.
104:39 Rozciągnął obłok na okrycie ich: * a ogień, aby im świecił w nocy.
104:40 Żądali i przyleciała przepiórka: * i chlebem niebieskim nasycił je.
104:41 Rozszczepił opokę, i wypłynęły wody: * płynęły rzeki na suszy.
104:42 Albowiem pomniał na słowo święte swoje: * które miał do Abrahama, sługi swego.
104:43 I wywiódł lud swój z weselem, * a wybrane swe z radością.
104:44 I dał im krainy poganów: * a roboty narodów posiedli:
104:45 Aby przestrzegali usprawiedliwienia jego, * i o zakonie jego się badali.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wywiódł Bóg lud swój z weselem, a wybrane swe z radością.
|
℣. Memor fuit Dóminus verbi sancti sui.
℟. Quod locútus est ad Ábraham, púerum suum.
|
℣. Pomniał na słowo święte swoje.
℟. Które rzekł do Abrahama, sługi swego.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De Ezechiéle Prophéta
Ezek 19:1-7
1 Et tu assúme planctum super príncipes Israël,
2 Et dices: Quare mater tua leǽna inter leónes cubávit? in médio leunculórum enutrívit cátulos suos?
3 Et edúxit unum de leúnculis suis, et leo factus est: et dídicit cápere prǽdam, hominémque comédere.
4 Et audiérunt de eo gentes: et non absque vulnéribus suis cepérunt eum, et adduxérunt eum in caténis in terram Ægýpti.
5 Quæ cum vidísset quóniam infirmáta est, et périit exspectátio ejus, tulit unum de leúnculis suis, leónem constítuit eum,
6 Qui incedébat inter leónes, et factus est leo: et dídicit prǽdam cápere et hómines devoráre,
7 Dídicit víduas fácere, et civitátes eórum in desértum addúcere: et desoláta est terra et plenitúdo ejus a voce rugítus illíus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Laudábilis pópulus,
* Quem Dóminus exercítuum benedíxit dicens: Opus mánuum meárum tu es, heréditas mea Israël.
℣. Beáta gens, cujus est Dóminus Deus, pópulus eléctus in hereditátem.
℟. Quem Dóminus exercítuum benedíxit dicens: Opus mánuum meárum tu es, heréditas mea Israël.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Proroka Ezechiela
Ez 19:1-7
1 A ty weźmij żałosny płacz nad książęty Izrael,
2 I rzeczesz: Czemu matka twoja lwica między lwy legała? w pośrodku lwiąt wychowała szczenięta swoje.
3 I wypuściła jednego ze lwiąt swoich, i stał się lwem, i nauczył się chwytać obłowu i człowieka jeść.
4 I usłyszeli o nim narodowie, a nie bez ran swoich poimali go i przywiedli go w łańcuchach do ziemie Egipskiéj.
5 Która obaczywszy, iż zaniemogła, a zginęła nadzieja jéj, wzięła jednego ze lwiąt swoich, lwem go uczyniła.
6 Który chodził między lwami i stał się lwem i nauczył się łapać obłowu i ludzie pożerać.
7 Nauczył się wdowy czynić, a miasta ich w pustynie obracać, i spustoszona jest ziemia i napełnienie jéj od głosu ryku jego.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Blessed is the people
* Whom the Lord of hosts hath blessed, saying O Israel thou art the work of Mine own hands, thou art Mine own inheritance.
℣. Blessed is the nation whose God is the Lord, and the people whom He hath chosen for His own inheritance.
℟. Whom the Lord of hosts hath blessed, saying O Israel thou art the work of Mine own hands, thou art Mine own inheritance.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Ezek 19:8-11
8 Et convenérunt advérsus eum gentes úndique de provínciis, et expandérunt super eum rete suum, in vulnéribus eárum captus est,
9 Et misérunt eum in cáveam, in caténis adduxérunt eum ad regem Babylónis, miserúntque eum in cárcerem, ne audirétur vox ejus ultra super montes Israël.
10 Mater tua quasi vínea in sánguine tuo super aquam plantáta est; fructus ejus et frondes ejus crevérunt ex aquis multis,
11 Et factæ sunt ei virgæ sólidæ in sceptra dominántium, et exaltáta est statúra ejus inter frondes, et vidit altitúdinem suam in multitúdine pálmitum suórum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Angústiæ mihi sunt úndique, et quid éligam ignóro;
* Mélius est mihi incídere in manus hóminum, quam derelínquere legem Dei mei.
℣. Si enim hoc égero, mors mihi est; si autem non égero, non effúgiam manus vestras.
℟. Mélius est mihi incídere in manus hóminum, quam derelínquere legem Dei mei.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
Ez 19:8-11
8 I zeszli się przeciw jemu narodowie zewsząd z krain i zarzucili nań sieć swoję, w ranach ich poimany jest.
9 I wsadzili go w klatkę, w łańcuchach przywiedli go do króla Babilońskiego i wpuścili go do ciemnice, aby nie było słyszeć więcej głosu jego na górach Izraelskich.
10 Matka twoja jako winnice we krwi twojéj przy wodzie nasadzona: owoce jéj i gałęzie jéj urosły od wód mnogich.
11 I były u niej laski mocne na sceptry panujących, i podniósł się wzrost jéj między gałęziami, i obaczyła wysokość swą w mnóstwie latorośli swych.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Ciasno na mię zewsząd, i nie wiem, co obrać.
* Lepiej jest mi wpaść w ręce ludzi, niźli przekroczyć prawo Boga mego.
℣. Bo jeśli to uczynię, śmierć mi jest; a jeśli nie uczynię, nie ujdę rąk waszych.
℟. Lepiej jest mi wpaść w ręce ludzi, niźli przekroczyć prawo Boga mego.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Ezek 19:12-14
12 Et evúlsa est in ira, in terrámque projécta, et ventus urens siccávit fructum ejus; marcuérunt et arefáctæ sunt virgæ róboris ejus, ignis comédit eam;
13 Et nunc transplantáta est in desértum, in terra ínvia et sitiénti,
14 Et egréssus est ignis de virga ramórum ejus, qui fructum ejus comédit, et non fuit in ea virga fortis, sceptrum dominántium. Planctus est, et erit in planctum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Misit Dóminus Angelum suum et conclúsit ora leónum,
* Et non contaminavérunt, quia coram eo injustítia invénta non est in me.
℣. Misit Deus misericórdiam suam et veritátem suam: ánimam meam erípuit de médio catulórum leónum.
℟. Et non contaminavérunt, quia coram eo injustítia invénta non est in me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et non contaminavérunt: quia coram eo injustítia invénta non est in me.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
Ez 19:12-14
12 I wyrwana jest w gniewie i na ziemię porzucona, a wiatr palący wysuszył owoc jéj: powiędły i poschły rózgi mocy jéj, ogień ją pożarł.
13 A teraz przesadzona jest na puszczą w ziemi bezdrożnéj i pragnącéj.
14 I wyszedł ogień z rózgi gałęzi jéj, który owoc jéj pożarł, nie było na niéj rózgi mocnéj, ani sceptru panujących. Żałośny płacz jest i będzie żałośnym płaczem.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Posłał Pan Anioła swego i zamknął paszczęki lwom,
* I nie zaszkodzili mi, ponieważ przed nim sprawiedliwość naleziona jest we mnie.
℣. Zesłał Bóg miłosierdzie swoje, i prawdę swoję: duszę moję wyrwał z pośrodku szczeniąt lwich.
℟. I nie zaszkodzili mi, ponieważ przed nim sprawiedliwość naleziona jest we mnie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I nie zaszkodzili mi, ponieważ przed nim sprawiedliwość naleziona jest we mnie.
|
Nocturn II.
Ant. Salvávit eos Dóminus * propter nomen suum.
Psalmus 105(1-15) [4]
105:1 Confitémini Dómino, quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
105:2 Quis loquétur poténtias Dómini, * audítas fáciet omnes laudes ejus?
105:3 Beáti, qui custódiunt judícium, * et fáciunt justítiam in omni témpore.
105:4 Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui: * vísita nos in salutári tuo:
105:5 Ad vidéndum in bonitáte electórum tuórum, ad lætándum in lætítia gentis tuæ: * ut laudéris cum hereditáte tua.
105:6 Peccávimus cum pátribus nostris: * injúste égimus, iniquitátem fécimus.
105:7 Patres nostri in Ægýpto non intellexérunt mirabília tua: * non fuérunt mémores multitúdinis misericórdiæ tuæ.
105:7 Et irritavérunt ascendéntes in mare, * Mare Rubrum.
105:8 Et salvávit eos propter nomen suum: * ut notam fáceret poténtiam suam.
105:9 Et incrépuit Mare Rubrum, et exsiccátum est, * et dedúxit eos in abýssis sicut in desérto.
105:10 Et salvávit eos de manu odiéntium: * et redémit eos de manu inimíci.
105:11 Et opéruit aqua tribulántes eos: * unus ex eis non remánsit.
105:12 Et credidérunt verbis ejus: * et laudavérunt laudem ejus.
105:13 Cito fecérunt, oblíti sunt óperum ejus: * et non sustinuérunt consílium ejus.
105:14 Et concupiérunt concupiscéntiam in desérto: * et tentavérunt Deum in inaquóso.
105:15 Et dedit eis petitiónem ipsórum: * et misit saturitátem in ánimas eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salvávit eos Dóminus propter nomen suum.
|
Nokturn II.
Ant. Wybawił je Pan * dla imienia swego.
Psalm 105(1-15) [4]
105:1 Wyznawajcie Panu, boć dobry: * na wieki miłosierdzie jego.
105:2 Któż wysławi możności Pańskie, * da w posłuch wszystkie chwały jego?
105:3 Błogosławieni, którzy strzegą sądu, * a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
105:4 Wspomnij na nas, Panie, w upodobaniu ludu twego: * nawiedź nas przez zbawienie twoje:
105:5 Abyśmy oglądali dobra wybranych twoich, i rozweselili się weselem ludu twego: * abyś był pochwalon z dziedzictwem twojem.
105:6 Zgrzeszyliśmyć z ojcy naszymi: * niesprawiedliwieśmy czynili, nieprawość popełnili.
105:7 Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli dziwów twoich: * nie pamiętali na wielkość miłosierdzia twego.
105:7 I draźnili, gdy wstępowali w morze, * w morze Czerwone.
105:8 I wybawił je dla imienia swego: * aby okazał możność swoję.
105:9 I sfukał morze Czerwone i wyschnęło: * i przewiódł je przez głębokości jako przez puszczą.
105:10 I wybawił je z ręki tych, którzy ich nienawidzieli, * i wykupił je z ręki nieprzyjacielskiéj.
105:11 I okryła woda te, którzy ich ciążyli: * jeden z nich nie został.
105:12 I uwierzyli słowom jego: * i wysławiali chwałę jego.
105:13 Prędko odprawili: zapomnieli uczynków jego: * a nie czekali rady jego.
105:14 I byli zjęci chciwością na puszczy: * i kusili Boga na miejscu bezwodnem.
105:15 I dał im prośbę ich: * i przepuścił nasycenie na dusze ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wybawił je Pan dla imienia swego.
|
Ant. Oblíti sunt Deum * qui salvávit eos.
Psalmus 105(16-31) [5]
105:16 Et irritavérunt Móysen in castris: * Aaron, sanctum Dómini.
105:17 Apérta est terra, et deglutívit Dathan: * et opéruit super congregatiónem Abíron.
105:18 Et exársit ignis in synagóga eórum * flamma combússit peccatóres.
105:19 Et fecérunt vítulum in Horeb * et adoravérunt scúlptile.
105:20 Et mutavérunt glóriam suam * in similitúdinem vítuli comedéntis fænum.
105:21 Oblíti sunt Deum, qui salvávit eos, * qui fecit magnália in Ægýpto, mirabília in terra Cham: terribília in Mari Rubro.
105:23 Et dixit ut dispérderet eos: * si non Móyses, eléctus ejus, stetísset in confractióne in conspéctu ejus:
105:24 Ut avérteret iram ejus ne dispérderet eos: * et pro níhilo habuérunt terram desiderábilem:
105:25 Non credidérunt verbo ejus, et murmuravérunt in tabernáculis suis: * non exaudiérunt vocem Dómini.
105:26 Et elevávit manum suam super eos: * ut prostérneret eos in desérto:
105:27 Et ut deíceret semen eórum in natiónibus: * et dispérgeret eos in regiónibus.
105:28 Et initiáti sunt Beélphegor: * et comedérunt sacrifícia mortuórum.
105:29 Et irritavérunt eum in adinventiónibus suis: * et multiplicáta est in eis ruína.
105:30 Et stetit Phínees, et placávit: * et cessávit quassátio.
105:31 Et reputátum est ei in justítiam: * in generatiónem et generatiónem usque in sempitérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Oblíti sunt Deum qui salvávit eos.
|
Ant. Zapomnieli Boga, * który je zbawił.
Psalm 105(16-31) [5]
105:16 I rozdraźnili Mojżesza w obozie: * Aarona, świętego Pańskiego.
105:17 Otworzyła się ziemia, i pożarła Dathana: * i okryła zbór Abironów.
105:18 I zapalił się ogień w ich zborze * płomień popalił grzeszniki.
105:19 I uczynili cielca przy Horeb * i kłaniali się rycinie.
105:20 I przemienili chwałę swą * w podobieństwo cielca, jedzącego trawę.
105:21 Zapomnieli Boga, który je zbawił: * który czynił wielkie rzeczy w Egipcie, dziwy w ziemi Cham: straszne rzeczy na Czerwonem morzu.
105:23 I rzekł, że je miał wytracić: * by był Mojżesz, wybrany jego, nie zastawił się w przełomieniu przed oczyma jego:
105:24 Aby był odwrócił gniew jego, żeby ich nie wytracał: * i za nic sobie nie mieli ziemie pożądliwéj:
105:25 Nie wierzyli słowu jego, i szemrali w namiotach swoich: * nie słuchali głosu Pańskiego.
105:26 I podniósł rękę swoję na nie: * aby je położył na puszczy:
105:27 A żeby porzucił nasienie ich między narody: * i rozproszył je po ziemiach.
105:28 I poświęcili się Beel-Phegorowi: * i jedli ofiary umarłych.
105:29 I wzruszyli go ku gniewu wynalazkami swemi: * i stał się w nich większy upadek.
105:30 I stanął Phinees i ubłagał: * i przestała porażka.
105:31 I poczytano mu ku sprawiedliwości: * od narodu do narodu aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Zapomnieli Boga, który je zbawił.
|
Ant. Cum tribularéntur * vidit Dóminus: et audívit oratiónem eórum.
Psalmus 105(32-48) [6]
105:32 Et irritavérunt eum ad aquas contradictiónis: * et vexátus est Móyses propter eos: quia exacerbavérunt spíritum ejus.
105:33 Et distínxit in lábiis suis: * non disperdidérunt gentes, quas dixit Dóminus illis.
105:35 Et commísti sunt inter gentes, et didicérunt ópera eórum: et serviérunt sculptílibus eórum: * et factum est illis in scándalum.
105:37 Et immolavérunt fílios suos, * et fílias suas dæmóniis.
105:38 Et effudérunt sánguinem innocéntem: * sánguinem filiórum suórum et filiárum suárum, quas sacrificavérunt sculptílibus Chánaan.
105:39 Et infécta est terra in sanguínibus, et contamináta est in opéribus eórum: * et fornicáti sunt in adinventiónibus suis.
105:40 Et irátus est furóre Dóminus in pópulum suum: * et abominátus est hereditátem suam.
105:41 Et trádidit eos in manus géntium: * et domináti sunt eórum qui odérunt eos.
105:42 Et tribulavérunt eos inimíci eórum, et humiliáti sunt sub mánibus eórum: * sæpe liberávit eos.
105:43 Ipsi autem exacerbavérunt eum in consílio suo: * et humiliáti sunt in iniquitátibus suis.
105:44 Et vidit, cum tribularéntur: * et audívit oratiónem eórum.
105:45 Et memor fuit testaménti sui: * et pœnítuit eum secúndum multitúdinem misericórdiæ suæ.
105:46 Et dedit eos in misericórdias * in conspéctu ómnium qui céperant eos.
105:47 Salvos nos fac, Dómine, Deus noster: * et cóngrega nos de natiónibus:
105:47 Ut confiteámur nómini sancto tuo: * et gloriémur in laude tua.
105:48 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * et dicet omnis pópulus: Fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Cum tribularéntur vidit Dóminus: et audívit oratiónem eórum.
|
Ant. Kiedy byli uciśnieni * widział Pan: i wysłuchał ich modlitwę.
Psalm 105(32-48) [6]
105:32 I wzruszyli go ku gniewu u wód sprzeciwieństwa: * i utrapiony był Mojżesz dla nich: że rozdrażnili ducha jego.
105:33 I wyraził usty swemi: * nie wygładzili poganów, o które im był Pan rzekł.
105:35 I pomieszali się z pogany, i nauczyli się uczynków ich: i służyli rycinom ich: * i stało się im na upad.
105:37 I ofiarowali syny swoje, * i córki swoje czartom.
105:38 I wylewali krew niewinną: * krew synów swoich, i córek swoich, które ofiarowali rycinom Chananejskim.
105:39 I splugawiona była ziemia krwiami, i zeszpecona ich uczynkami: * i cudzołożyli w wynalazkach swoich.
105:40 I rozgniewał się Pan zapalczywością przeciw ludowi swemu: * i obrzydził sobie dziedzictwo swoje.
105:41 I podał je w ręce poganom: * i panowali nad nimi, którzy je mieli w nienawiści.
105:42 I ciążyli je nieprzyjaciele ich, i byli uniżeni pod rękami ich: * często je wybawiał.
105:43 Ale oni do gniewu go przywodzili radami swemi: * i poniżeni byli dla nieprawości swoich.
105:44 I widział, kiedy byli uciśnieni: * i wysłuchał ich modlitwę.
105:45 I wspomniał na Testament swój: * i żal mu było według wielkości miłosierdzia swego.
105:46 I dał je na miłosierdzie * przed oczyma wszystkich, którzy je byli poimali.
105:47 Wybawże nas, Panie, Boże nasz: * a zgromadź nas z narodów:
105:47 Abyśmy wyznawali imieniowi twemu świętemu: * a chlubili się w chwale twojéj.
105:48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki: * a niechaj rzecze wszystek lud: Stań się, stań się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Kiedy byli uciśnieni widział Pan: i wysłuchał ich modlitwę.
|
℣. Salvos nos fac, Dómine, Deus noster.
℟. Ut confiteámur nómini sancto tuo.
|
℣. Wybawże nas, Panie, Boże nasz.
℟. Abyśmy wyznawali imieniowi twemu świętemu.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Andreas Avellinus, dictus antea Lancellottus, apud Castrum Novum Lucaniæ pagum natus, inter ipsa infantiæ primordia, futuræ sanctitátis non obscura præbuit indicia. Adoléscens, ad litteras addiscendas paterna e domo egréssus, lubricam illíus ætátis sémitam inter bonárum artium stúdia ita peregit, ut sapiéntiæ initium, quod est timor Dómini, ob óculos potíssimum habere numquam prætermiserit. Cum egregia proinde forma exímium castitátis studium conjunxit, quo impudícas sæpe mulíerum insidias elusit, intérdum étiam apértam vim propulsávit. Clericali milítiæ jam pridem adscriptus, Neapolim se cóntulit, ut legálibus disciplinis vacaret; ibique jurisprudéntiæ lauream adeptus atque interea ad sacerdotalem dignitátem evectus, causárum patrocinia in foro dumtaxat ecclesiástico proque privátis quibusdam persónis, juxta sacrórum cánonum sanctiónes ágere cœpit. Verum, cum aliquándo inter causam agéndam leve ei mendácium excidísset, mox vero fortúita sacrárum Scripturárum lectióne in illa verba incidísset: Os, quod mentítur, occídit ánimam; tanto ejus culpæ dolóre ac pœniténtiæ correptus est, ut statim ab ejusmodi vitæ instituto sibi recedéndum esse duxerit. Itaque, abdicátis fœnsibus curis, se totum divino cultui sacrisque ministériis mancipávit. Cumque ecclesiásticæ virtútis exemplis emineret, sanctimoniálium regímini a tunc exsisténte archiepiscopo Neapolitano præfectus fuit. Quo in munere cum pravórum hóminum odia subiísset, primo quidem intentátæ sibi necis periculum declinávit; mox vero, per sicárium tribus in fácie acceptis vulnéribus, injuriæ atrocitátem æquo animo pértulit. Tunc, perfectioris vitæ desidério flagrans, ut inter Cléricos regulares adscriberétur, suppliciter postulávit; votique compos factus, ob ingentem quo æstuábat crucis amórem, ut sibi Andreæ nomen imponerétur, precibus impetrávit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Honéstum fecit illum Dóminus, et custodívit eum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum:
* Et dedit illi claritátem ætérnam.
℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei.
℟. Et dedit illi claritátem ætérnam.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
Lancelot Avelino, who afterwards took the name of Andrew, was born at Castro Nuovo, a small town in Lucania, (in the kingdom of Naples, in the year of our Lord 1520.) From his earliest childhood he gave no dark signs of the holiness of his after life. When as a lad he was away from home at school, he so passed the slippery paths of that age, as ever keeping before his eyes, amid the pursuit of earthly knowledge, the true beginning of wisdom, which is the fear of the Lord. Prov. ix. 10. He was exceedingly comely, but withal careful in purity, and thereby escaped oftentimes the shameless proposals of women, and somewhiles even resisted open violence. He had already become a clerk when he went to Naples to study law. There he was ordained Priest, and also took his degree in Jurisprudence. He undertook cases only in the Church Courts, and for certain private persons, according to the rules of the Sacred Canons. l Once in pleading a cause, in a matter indeed which was of no weight, a lie escaped him. Almost forthwith thereafter, in reading the Holy Scriptures, he came upon the words: The mouth that lieth killeth the soul Wisd. i. 11 and so great was the grief and remorse which he felt for his sin that he made up his mind to leave that way of life. He therefore gave up his law business, and set himself altogether to mind the worship of God and the execution of his holy ministry. The eminent pattern which he gave of all the graces proper to a Churchman moved the Archbishop of Naples to commit to him the care of a certain nunnery in that city. The holy man's zeal (for removing all obstacles to the recollection of these spouses of Christ, in which consisteth the very essence of their state and virtue,) stirred up the malice and rage of certain wicked men in the city, (whom he had forbid being admitted to the grate to speak to any of the nuns.) He once narrowly escaped death, with which they threatened him; and another time received three wounds in his face from a bully. These injuries he bore with thorough meekness. Out of an earnest desire of more readily attaining to a perfect disengagement of his heart from all earthly things, he humbly sought and in 1556 obtained to be admitted into the Order of Regular Clerks, (called Theatins,) and on this occasion, out of the love he bore to the Cross, he entreated that his name might be changed from Lancelot to Andrew.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Uczciwym uczynił go Pan i strzegł go od nieprzyjaciół jego i od zwodników bronił go:
* I dał mu jasność wiekuistą.
℣. Sprawiedliwego prowadził Pan drogami prostemi, i ukazał mu królestwo Boże.
℟. I dał mu jasność wiekuistą.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Arctioris ítaque vitæ curriculum álacri studio ingréssus, in eas maxime virtútis exercitatiónes incúbuit, ad quas sese arduis étiam emissis votis obstrinxit; altero scilicet suæ ipsíus voluntáti jugiter obsisténdi, altero vero in via christianæ perfectiónis semper ulterius progrediendi. Regularis disciplinæ cultor assiduus, et in ea promovenda, cum aliis præesset, studiosíssimus fuit. Quidquid ab institúti sui officii et regulæ præscripto supererat témporis, oratióni et animárum salúti tribuebat. In confessiónibus excipiéndis mira ejus pietas et prudéntia enituit; vicos et oppida Neapoli finítima evangelicis ministériis magno cum animárum lucro frequens lustrábat. Quam ardentem erga próximos sancti viri caritátem signis étiam Dóminus illustrávit. Cum enim, intempesta nocte, ab audíta ægri confessióne domum rediret, ac pluviæ ventorúmque vis prælucéntem facem exstinxísset, non solum ipse cum sociis inter effusíssimos imbres nihil madefactus est; verum etiam, inusitato splendore e suo corpore mirabíliter emicante, sociis inter densíssimas ténebras iter monstrávit. Abstinéntia et patiéntia, nec non abjectióne atque ódio sui summopere præstitit. Necem fratris fílio illatam, imperturbato animo tulit, ac suos ab omni ulciscéndi cupiditate compescuit; immo étiam pro interfectóribus opem et misericórdiam judícium implorávit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
℣. Índuit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
℟. Et ad portas paradísi coronávit eum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
He entered manfully and cheerily upon the harder life, set to work to better himself therein, and to that end made two very grim vows, the first, perpetually to fight against his own will, the second, always to advance to the utmost of his power in Christian perfection. Of the discipline of his Order he was a stern defender, and when he was set over others the observance thereof was his great care. Whatever time the duties of his work and his institute left him, he gave to prayer and the salvation of souls. His godliness and wisdom in hearing of confessions were beautiful. He went many times through the farthest lanes and suburbs of Naples, bringing Gospel ministry with great gain of souls. The greatness of his love toward his neighbour God was pleased to crown even by signs and wonders. One stormy night he was coming home from hearing a sick man's confession, when the rain and wind put out the light which was carried before him, but he and they that were with him not only came dry through the thickest of the rain, but there came also a strange light out of his body and showed them the way in the deepest of the darkness. He was a wonderful instance of selfcontrol, long-suffering, lowliness, and hatred of self. He bore with stillness the murder of his nephew, held in the passion of his kinsfolk to take revenge, and even asked pity for the assassins from the judges.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Umiłował go Pan, i przyozdobił go: szatą chwały przyodział go.
* A w furcie niebieskiej koronował go.
℣. Oblókł go Pan w pancerz wiary, i przyozdobił go.
℟. A w furcie niebieskiej koronował go.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Plúribus in locis Clericórum regulárium ordinem propagávit, eorúmdem domicília Mediolani et Placéntiæ instituit. Illius operam sanctus Cárolus Borromæus et Paulus de Aretio Clericus regularis, cardinales, quibus erat acceptíssimus, in pastoralis muneris curis adhibuérunt. Deiparam Vírginem singulari amóre et cultu prosequebátur. Angelórum colloquio pérfrui meruit, quos, cum divinas laudes persólveret, e regióne concinéntes se audisse testátus est. Denique, post heróica virtútum exempla, prophetíæ quoque dono illustris, quo et secreta cordium et abséntia et futura prospéxit, annis gravis et labóribus fractus, ad aram celebratúrus in verbis illis tertio repetitis: Introíbo ad altáre Dei, repentino apoplexíæ morbo correptus est; mox sacramentis rite munítus, placidíssime inter suos ánimam efflávit. Ejus corpus Neapoli in ecclésia sancti Pauli ad hæc usque témpora eo frequentíssimo pópuli concursu cólitur, quo fuit elátum. Illum denique, insígnibus in vita et post mortem miraculis clarum, Clemens undecimus Pontifex maximus solemni ritu Sanctórum catálogo adscripsit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Iste homo perfécit ómnia quæ locútus est ei Deus, et dixit ad eum: Ingrédere in réquiem meam:
* Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
He spread in many places the Institute of Regular Clerks, and founded their houses at Milan and Piacenza. The holy Cardinal Charles Borromeo, and the Cardinal Paul of Arezzo, being himself a Regular Clerk, men by both of whom he was well liked, used his help in their care for souls. Toward the Virgin Mother of God he was constant in an extraordinary love and reverence. He won the conversation of Angels, whom he said he used to hear singing when he was praising God. He set an example of the highest graces, even to the gift of prophecy, whereby he saw into men's hearts and knew things afar off or even yet to come. Full of years and worn out with work, he was beginning the Liturgy, when, having repeated thrice the words, I will go unto the Altar of God, he was felled by a stroke of apoplexy, and, duly fortified by the Sacraments, in the arms of his friends, most peacefully gave up his soul to God, (upon the 10th day of November, in the year 1608.) The crowds which flock to his grave in the Church of St. Paul at Naples are still as great as they were when his body was first laid there. He was famous for signs and wonders both during his life and after his death, and Pope Clement XI solemnly enrolled his name among those of the Saints.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Ten człowiek uczynił wszystko co mu Bóg rozkazał, i rzekł do niego: Wejdź do odpoczynku mego:
* Bom ciebie sprawiedliwego widział przede mną ze wszech narodów.
℣. Ten jest który wzgardził żywot doczesny i przyszedł do królestwa niebieskiego.
℟. Bom ciebie sprawiedliwego widział przede mną ze wszech narodów.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Bom ciebie sprawiedliwego widział przede mną ze wszech narodów.
|
Nocturn III.
Ant. Clamavérunt ad Dóminum * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
Psalmus 106(1-14) [7]
106:1 Confitémini Dómino quóniam bonus: * quóniam in sǽculum misericórdia ejus.
106:2 Dicant qui redémpti sunt a Dómino, quos redémit de manu inimíci: * et de regiónibus congregávit eos:
106:3 A solis ortu, et occásu: * ab aquilóne, et mari.
106:4 Erravérunt in solitúdine in inaquóso: * viam civitátis habitáculi non invenérunt.
106:5 Esuriéntes, et sitiéntes: * ánima eórum in ipsis defécit.
106:6 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum erípuit eos.
106:7 Et dedúxit eos in viam rectam: * ut irent in civitátem habitatiónis.
106:8 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:9 Quia satiávit ánimam inánem: * et ánimam esuriéntem satiávit bonis.
106:10 Sedéntes in ténebris, et umbra mortis: * vinctos in mendicitáte et ferro.
106:11 Quia exacerbavérunt elóquia Dei: * et consílium Altíssimi irritavérunt.
106:12 Et humiliátum est in labóribus cor eórum: * infirmáti sunt, nec fuit qui adjuváret.
106:13 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:14 Et edúxit eos de ténebris, et umbra mortis: * et víncula eórum disrúpit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Clamavérunt ad Dóminum et de necessitátibus eórum liberávit eos.
|
Nokturn III.
Ant. Wołali do Pana * i wybawił je z ich potrzeb.
Psalm 106(1-14) [7]
106:1 Wyznawajcie Panu, bo dobry jest: * bo na wieki miłosierdzie jego.
106:2 Niech powiedzą, którzy są od Pana odkupieni, które wykupił z ręki nieprzyjacielskiéj: * i z krajów zgromadził je:
106:3 Ze wschodu słońca, i z zachodu: * z północy, i od morza.
106:4 Błądzili po puszczy na miejscu bezwodnem: * i nie najdowali drogi do miasta, w któremby mieszkali.
106:5 Łaknącymi i pragnącymi: * dusza ich w nich ustawała.
106:6 I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli: * i wyrwał je z ich potrzeb.
106:7 I nawiódł je na prostą drogę: * aby szli do miasta, w któremby mieszkali.
106:8 Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim;
106:9 Bo nasycił duszę głodną: * a duszę łaknącą dobrami napełnił.
106:10 Siedzące w ciemnościach i w cieniu śmierci: * więźnie w niedostatku i w żelazie;
106:11 Bo się sprzeciwiali słowom Bożym: * i radę Najwyższego rozdraźnili.
106:12 I uniżone było w pracy serce ich: * upadli, a nie był, ktoby ich ratował.
106:13 I wołali do Pana, gdy utrapieni byli: * i wybawił je z ich potrzeb.
106:14 I wywiódł je z ciemności, i z cienia śmierci: * i okowy ich połamał.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wołali do Pana i wybawił je z ich potrzeb.
|
Ant. Ipsi vidérunt * ópera Dei et mirabília ejus.
Psalmus 106(15-30) [8]
106:15 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:16 Quia contrívit portas ǽreas: * et vectes férreos confrégit.
106:17 Suscépit eos de via iniquitátis eórum: * propter injustítias enim suas humiliáti sunt.
106:18 Omnem escam abomináta est ánima eórum: * et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
106:19 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum liberávit eos.
106:20 Misit verbum suum, et sanávit eos: * et erípuit eos de interitiónibus eórum.
106:21 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:22 Et sacríficent sacrifícium laudis: * et annúntient ópera ejus in exsultatióne.
106:23 Qui descéndunt mare in návibus, * faciéntes operatiónem in aquis multis.
106:24 Ipsi vidérunt ópera Dómini, * et mirabília ejus in profúndo.
106:25 Dixit, et stetit spíritus procéllæ: * et exaltáti sunt fluctus ejus.
106:26 Ascéndunt usque ad cælos, et descéndunt usque ad abýssos: * ánima eórum in malis tabescébat.
106:27 Turbáti sunt, et moti sunt sicut ébrius: * et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
106:28 Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur: * et de necessitátibus eórum edúxit eos.
106:29 Et státuit procéllam ejus in auram: * et siluérunt fluctus ejus.
106:30 Et lætáti sunt quia siluérunt: * et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ipsi vidérunt ópera Dei et mirabília ejus.
|
Ant. Ci widzieli * dzieła Boże i dziwy jego.
Psalm 106(15-30) [8]
106:15 Niechajże wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim.
106:16 Przeto, że skruszył drzwi miedziane: * i połamał zapory żelazne.
106:17 Wybawił je z drogi ich nieprawości: * bo dla niesprawiedliwości swoich byli poniżeni.
106:18 Wszelakim pokarmem brzydziła się dusza ich: * i przybliżyli się aż do bram śmierci.
106:19 I wołali do Pana, gdy uciśnieni byli: * i wybawił je z ich potrzeb.
106:20 Zesłał słowo swoje i uzdrowił je: * i wyrwał je od ich zginienia.
106:21 Niechże wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim.
106:22 A niech ofiarują ofiarę chwały: * i niech opowiadają uczynki jego z weselem.
106:23 Którzy zstępują na morze w okręciech, * i mają sprawy po wodach wielkich:
106:24 Ci widzieli dzieła Pańskie, * i dziwy jego na głębinie.
106:25 Rzekł, i powstał wiatr burzliwy: * i podniosły się nawałności jego.
106:26 Wstępują aż do nieba, i zstępują aż do przepaści: * dusza ich schła we złéj przygodzie.
106:27 Strwożyli się, i zataczali się jako pijani: * i wszystka ich mądrość pożarta jest.
106:28 I wołali do Pana, gdy byli uciśnieni: * i wywiódł je z ich potrzeb.
106:29 I obrócił burze jego w ciszą: * i uspokoiły się nawałności jego.
106:30 I uradowali się, że ucichły: * i przyprowadził je do portu woli ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ci widzieli dzieła Boże i dziwy jego.
|
Ant. Vidébunt recti * et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini.
Psalmus 106(31-43) [9]
106:31 Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus: * et mirabília ejus fíliis hóminum.
106:32 Et exáltent eum in ecclésia plebis: * et in cáthedra seniórum laudent eum.
106:33 Pósuit flúmina in desértum: * et éxitus aquárum in sitim.
106:34 Terram fructíferam in salsúginem: * a malítia inhabitántium in ea.
106:35 Pósuit desértum in stagna aquárum: * et terram sine aqua in éxitus aquárum.
106:36 Et collocávit illic esuriéntes: * et constituérunt civitátem habitatiónis.
106:37 Et seminavérunt agros, et plantavérunt víneas: * et fecérunt fructum nativitátis.
106:38 Et benedíxit eis, et multiplicáti sunt nimis: * et juménta eórum non minorávit.
106:39 Et pauci facti sunt: * et vexáti sunt a tribulatióne malórum, et dolóre.
106:40 Effúsa est contémptio super príncipes: * et erráre fecit eos in ínvio, et non in via.
106:41 Et adjúvit páuperem de inópia: * et pósuit sicut oves famílias.
106:42 Vidébunt recti, et lætabúntur: * et omnis iníquitas oppilábit os suum.
106:43 Quis sápiens et custódiet hæc? * et intélleget misericórdias Dómini.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vidébunt recti et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini.
|
Ant. Ujrzą sprawiedliwi * i weselić się będą, a wyrozumieją miłosierdzie Pańskie.
Psalm 106(31-43) [9]
106:31 Niech wyznawają Panu miłosierdzia jego: * i cuda jego synom ludzkim.
106:32 I niech go wywyższają w zgromadzeniu ludzi: * a na stolicy starców niech go chwalą.
106:33 Obrócił rzeki w puszczą: * a potoki wód w suszą.
106:34 Ziemię rodzajną w słone pola: * dla złości tych, którzy w niéj mieszkają.
106:35 Obrócił pustynią w jeziora wodne: * a ziemię bezwodną w strumienie wodne.
106:36 I osadził tam łaknące: * i założyli miasto ku mieszkaniu.
106:37 I posiali pola, i nasadzili winnice: * i uczyniły pożytek urodzaju.
106:38 I błogosławił im, i bardzo się rozmnożyli: * i bydła ich nie umniejszył.
106:39 I mało ich zostało: * i udręczeni są od utrapienia złego i od boleści.
106:40 Wylana jest wzgarda na przełożone: * i dopuścił, że błądzili na bezdrożnem miejscu, a nie na drodze.
106:41 I wspomógł ubogiego z niedostatku: * i uczynił jako owce familie.
106:42 Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą: * a wszelka nieprawość zatka usta swoje.
106:43 Któż mądry, a strzedz będzie tego? * a wyrozumie miłosierdzie Pańskie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ujrzą sprawiedliwi i weselić się będą, a wyrozumieją miłosierdzie Pańskie.
|
℣. Exáltent Dóminum in ecclésia plebis.
℟. Et in cáthedra seniórum laudent eum.
|
℣. Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludzi.
℟. Na stolicy starców niech go chwalą.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 12:35-40
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Sint lumbi vestri præcincti, et lucernæ ardentes in mánibus vestris. Et réliqua.
Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 13 in Evang.
Sancti Evangélii, fratres caríssimi, apérta vobis est léctio recitata. Sed ne alíquibus ipsa ejus planíties alta fortásse videátur, eam sub brevitáte transcúrrimus, quátenus ejus exposítio ita nesciéntibus fiat cógnita, ut tamen sciéntibus non sit onerósa. Dóminus dicit: Sint lumbi vestri præcíncti. Lumbos enim præcíngimus, cum carnis luxúriam per continéntiam coarctámus. Sed quia minus est, mala non ágere, nisi étiam quisque stúdeat, et bonis opéribus insudáre, prótinus ádditur: Et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris. Lucérnas quippe ardéntes in mánibus tenémus, cum per bona ópera próximis nostris lucis exémpla monstrámus. De quibus profécto opéribus Dóminus dicit: Lúceat lux vestra coram homínibus, ut vídeant ópera vestra bona, et gloríficent Patrem vestrum qui in cælis est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Iste est qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et de omni corde suo laudávit Dóminum:
* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Ecce homo sine queréla, verus Dei cultor, ábstinens se ab omni ópere malo, et pérmanens in innocéntia sua.
℟. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
From the Holy Gospel according to Luke
Luke 12:35-40
At that time, Jesus said unto His disciples: Let your loins be girded about, and your lights burning. And so on.
Homily by Pope St. Gregory the Great.
13th on the Gospels.
Dearly beloved brethren, the words of the Holy Gospel, which have just been read, lie open before you, and, lest their very plainness should make them seem to some to be hard, we will go through them with such shortness as that neither may they which understand not remain unenlightened, nor they which understand be wearied. The Lord saith Let your loins be girded about. Now, we gird our loins about, when by continency we master the lustful inclination of the flesh. But, forasmuch as it sufficeth not for a man to abstain from evil deeds, if he strive not to join thereto the earnest doing of good works, it is immediately added And your lights burning. Our lights burn when, by good works, we give bright example to our neighbour; concerning which works the Lord saith Let your light so shine before men, that they may see your good works, and glorify your Father Which is in heaven. Matth. v. 16.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Oto ten, który wielkich dzieł dokonał przed Bogiem i z całego serca chwalił Pana.
* Niech więc oręduje za grzesznikami spośród wszystkich ludów.
℣. Oto człowiek bez zarzutu, prawdziwy czciciel Boga; wstrzymywał się od wszelkiego zła, trwając w swojej niewinności.
℟. Niech więc oręduje za grzesznikami spośród wszystkich ludów.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 8
Duo autem sunt, quæ jubéntur, et lumbos restríngere, et lucérnas tenére: ut et mundítia sit castitátis in córpore, et lumen veritátis in operatióne. Redemptóri étenim nostro unum sine áltero placére nequáquam potest: si aut is qui bona agit, adhuc luxúriæ inquinaménta non déserit: aut is qui castitáte præéminet, necdum se per bona ópera exércet. Nec cástitas ergo magna est sine bono ópere, nec opus bonum est áliquod sine castitáte. Sed et si utrúmque ágitur, restat, ut quisquis ille est, spe ad supérnam pátriam tendat, et nequáquam se a vítiis pro mundi hujus honestáte contíneat.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris:
* Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ten, którego święto obchodzimy, niech wstawia się za nami u Pana. Amen.
Lekcja 8
Here, then, are two commandments, to gird our loins about, and to keep our lights burning the cleanness of purity in our body, and the light of the truth in our works. Whoso hath the one and not the other, pleaseth not thereby our Redeemer; that is, he pleaseth Him not which doth good works, but bridleth not himself from the pollutions of lust, neither he which is eminent in chastity, but exerciseth not himself in good works. Neither is chastity a great thing without good works, nor good works anything without chastity. And if any man do both, it remaineth that he must look by hope toward our Fatherland above, and not have for his reason wherethrough he turneth himself away from vice, the love of honour in this present world.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Niechaj biodra wasze będą przepasane i pochodnie gorejące w rękach waszych.
* A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych.
℣. Czuwajcie tedy, bo nie wiecie, o której godzinie przybędzie Pan wasz.
℟. A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Commemoratio Ss. Tryphonis et Sociorum Mártyrum
Tryphon, Decio imperatóre, cum Jesu Christi fidem prædicans, omnes ad ejus cultum perducere conarétur, a Decii satellítibus comprehénsus, primum equuleo torquétur et ungulis férreis excarnificátur; deínde, sublimibus pédibus candéntibus clavis confíxus, fustibus cæditur, et, admotis facibus ardéntibus, aduritur. Quæ cum ómnia fortiter ferentem vidísset Respicius tribunus, ad Christi Dómini fidem convérsus, statim se christianum esse palam proféssus est. Qui, varie cruciatus, una cum Tryphone rapitur ad Jovis simulacrum; quæ statua, Tryphone orante, cóncidit. Quare plumbátis crudelíssime contúsi, nobilíssimum martyrium consecúti sunt quarto Idus Novembris. Eodem die virgo quædam, cui nomen Nympha, cum Jesum Christum verum esse Deum clara voce testarétur, martyrii palmam ad virginitátis corónam adjunxit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
Commemoration for Blessed Martyrs Tryphone et companions
In the reign of the Emperor Decius one Tryphon strove by preaching the faith of Jesus Christ to bring all men to worship Him. For this cause he was taken by the servants of Decius. He was first tormented upon the rack, and flesh stripped from him with iron claws; then red-hot nails were driven into his insteps, he was beaten with cudgels and scarified with lighted torches. The sight of the courage wherewith he bore all, brought the Praefect Respicius to believe in the Lord Christ, and he forthwith declared himself a Christian. He also was diverse ways tormented, and then led along with Tryphon before the statue of Jupiter. When Tryphon prayed, the statue fell down. Then were both Tryphon and Respicius savagely lashed with whips loaded with lead, until they grasped the crown of a most glorious testimony, upon the 10th day of November. Upon the same day a certain maiden named Nympha, having openly confessed that Jesus Christ is very God, added the palm of martyrdom to the crown of virginity.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui in corde beáti Andréæ Confessóris tui, per árduum quotídie in virtútibus proficiéndi votum, admirábiles ad te ascensiónes disposuísti: concéde nobis, ipsíus méritis et intercessióne, ita eiúsdem grátiæ partícipes fíeri; ut, perfectióra semper exsequéntes, ad glóriæ tuæ fastígium felíciter perducámur.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, któryś miłującemu sercu błogosławionego Andrzeja, Wyznawcy Twego, przez gorące pragnienie doskonalenia się w cnocie coraz ściślej łączyć się z Tobą dozwolił, daj nam, przez jego zasługi i przyczynę, uczestniczyć w otrzymanej przez niego łasce, abyśmy, postępując ciągle w doskonałości, do chwały wiecznej dojść mogli.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Incipit
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Psalmi {Psalmi, antiphonæ ex Psalterio secundum diem}
Ant. Fílii Sion * exsúltent in Rege suo.
Psalmus 149 [1]
149:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * laus ejus in ecclésia sanctórum.
149:2 Lætétur Israël in eo, qui fecit eum: * et fílii Sion exsúltent in rege suo.
149:3 Laudent nomen ejus in choro: * in týmpano, et psaltério psallant ei:
149:4 Quia beneplácitum est Dómino in pópulo suo: * et exaltábit mansuétos in salútem.
149:5 Exsultábunt sancti in glória: * lætabúntur in cubílibus suis.
149:6 Exaltatiónes Dei in gútture eórum: * et gládii ancípites in mánibus eórum.
149:7 Ad faciéndam vindíctam in natiónibus: * increpatiónes in pópulis.
149:8 Ad alligándos reges eórum in compédibus: * et nóbiles eórum in mánicis férreis.
149:9 Ut fáciant in eis judícium conscríptum: * glória hæc est ómnibus sanctis ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Fílii Sion exsúltent in Rege suo.
|
Psalmy {Psalmy, antyfony z Psałterza według dnia}
Ant. Synowie Syońscy * niech się radują w królu swoim.
Psalm 149 [1]
149:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową: * chwała jego w zgromadzeniu świętych.
149:2 Niech się weseli Izrael w tym, który go stworzył: * a synowie Syońscy niech się radują w królu swoim.
149:3 Niechaj imię jego chwalą w śpiewaniu społecznem: * na bębnie i na arfie niechaj mu grają.
149:4 Bo się kocha Pan w ludu swoim: * i podwyższy ciche ku zbawieniu.
149:5 Rozweselą się święci w chwale: * rozradują się w łóżnicach swoich.
149:6 Wysławiania Boga w gardlech ich: * a miecze z obu stron ostre w rękach ich:
149:7 Aby czynili pomstę nad pogany: * skaranie między narody.
149:8 Aby powiązali króle ich pętami: * a szlachtę ich okowami żelaznemi.
149:9 Aby uczynili o nich prawo napisane: * tać jest chwała wszystkim świętym jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Synowie Syońscy niech się radują w królu swoim.
|
Ant. Quam magnificáta * sunt ópera tua, Dómine.
Psalmus 91 [2]
91:2 Bonum est confitéri Dómino: * et psállere nómini tuo, Altíssime.
91:3 Ad annuntiándum mane misericórdiam tuam: * et veritátem tuam per noctem.
91:4 In decachórdo, psaltério: * cum cántico, in cíthara.
91:5 Quia delectásti me, Dómine, in factúra tua: * et in opéribus mánuum tuárum exsultábo.
91:6 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! * nimis profúndæ factæ sunt cogitatiónes tuæ.
91:7 Vir insípiens non cognóscet: * et stultus non intélleget hæc.
91:8 Cum exórti fúerint peccatóres sicut fænum: * et apparúerint omnes, qui operántur iniquitátem:
91:9 Ut intéreant in sǽculum sǽculi: * tu autem Altíssimus in ætérnum, Dómine.
91:10 Quóniam ecce inimíci tui, Dómine, quóniam ecce inimíci tui períbunt: * et dispergéntur omnes, qui operántur iniquitátem.
91:11 Et exaltábitur sicut unicórnis cornu meum: * et senéctus mea in misericórdia úberi.
91:12 Et despéxit óculus meus inimícos meos: * et in insurgéntibus in me malignántibus áudiet auris mea.
91:13 Justus, ut palma florébit: * sicut cedrus Líbani multiplicábitur.
91:14 Plantáti in domo Dómini, * in átriis domus Dei nostri florébunt.
91:15 Adhuc multiplicabúntur in senécta úberi: * et bene patiéntes erunt, ut annúntient:
91:16 Quóniam rectus Dóminus, Deus noster: * et non est iníquitas in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine.
|
Ant. O jako wielmożne * są, Panie, sprawy twoje.
Psalm 91 [2]
91:2 Dobrze jest wyznawać Panu: * i śpiewać imieniowi twemu, Najwyższy.
91:3 Aby było opowiadane rano miłosierdzie twoje: * i prawda twoja przez noc.
91:4 Na instrumencie o dziesiąci strónach, na arfie: * z śpiewaniem, na cytrze.
91:5 Boś mię ucieszył, Panie, w stworzeniu twojem: * i będę się radował w uczynkach rąk twoich.
91:6 O jako wielmożne są, Panie, sprawy twoje! * nazbyt głębokie stały się myśli twoje.
91:7 Mąż bezrozumny nie pozna: * a głupi nie zrozumie tego.
91:8 Gdy grzesznicy wyrosną jako trawa: * i okażą się wszyscy, którzy nieprawość czynią:
91:9 Aby zginęli na wieki wieków: * a ty Najwyższy, na wieki Panie.
91:10 Albowiem oto nieprzyjaciele twoi, Panie, bo oto nieprzyjaciele twoi zginą: * i będą rozproszeni wszyscy, którzy czynią nieprawość.
91:11 I będzie wywyższon róg mój jako jednorożców: * a starość moja obfitem miłosierdziem.
91:12 I wzgardziło oko moje nieprzyjacioły moje: * a o powstających na mię złośnikach usłyszy ucho moje.
91:13 Sprawiedliwy jako palma rozkwitnie: * jako drzewo cedrowe na Libanie rozmnoży się.
91:14 Wsadzeni w domu Pańskim, * rozkwitną się w ziemiach domu Boga naszego.
91:15 Jeszcze się rozmnożą w kwitnącéj starości: * i dobrze zdrowi będą, aby opowiadali:
91:16 Iż prawy Pan, Bóg nasz: * a nieprawości w nim niemasz.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. O jako wielmożne są, Panie, sprawy twoje.
|
Ant. Lætábitur justus * in Dómino et sperábit in eo.
Psalmus 63 [3]
63:2 Exáudi, Deus, oratiónem meam cum déprecor: * a timóre inimíci éripe ánimam meam.
63:3 Protexísti me a convéntu malignántium: * a multitúdine operántium iniquitátem.
63:4 Quia exacuérunt ut gládium linguas suas: * intendérunt arcum rem amáram, ut sagíttent in occúltis immaculátum.
63:6 Súbito sagittábunt eum, et non timébunt: * firmavérunt sibi sermónem nequam.
63:6 Narravérunt ut abscónderent láqueos: * dixérunt: Quis vidébit eos?
63:7 Scrutáti sunt iniquitátes: * defecérunt scrutántes scrutínio.
63:7 Accédet homo ad cor altum: * et exaltábitur Deus.
63:8 Sagíttæ parvulórum factæ sunt plagæ eórum: * et infirmátæ sunt contra eos linguæ eórum.
63:9 Conturbáti sunt omnes qui vidébant eos: * et tímuit omnis homo.
63:10 Et annuntiavérunt ópera Dei, * et facta ejus intellexérunt.
63:11 Lætábitur justus in Dómino, et sperábit in eo, * et laudabúntur omnes recti corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Lætábitur justus in Dómino et sperábit in eo.
|
Ant. Będzie się weselił sprawiedliwy * w Panu, i będzie w nim nadzieję miał.
Psalm 63 [3]
63:2 Wysłuchaj, Boże, prośbę moję, gdy się modlę: * od strachu nieprzyjaciela wybaw duszę moję.
63:3 Obroniłeś mię od zboru złośników: * od mnóstwa działających nieprawość.
63:4 Bo zaostrzyli jako miecz języki swoje: * naciągnęli łuk, rzecz gorzką, by w skrytościach strzelali na niepokalanego.
63:6 Z prędka nań strzelać będą, a nie będą się bać: * utwierdzili sobie mowę złośliwą.
63:6 Namawiali się, żeby zakryli sidła: * mówili: Któż je obaczy?
63:7 Szukali nieprawości: * ustali szukając szukaniem.
63:7 Przystąpi człowiek do serca głębokiego: * a Bóg wywyższon będzie.
63:8 Strzałki maluczkich stały się rany ich: * i pomdlały przeciwko nim ich języki.
63:9 Strwożyli się wszyscy, którzy je widzieli: * i bał się wszelki człowiek.
63:10 I opowiadali sprawy Boże, * i uczynki jego rozumieli.
63:11 Będzie się weselił sprawiedliwy w Panu, i będzie w nim nadzieję miał: * i będą pochwaleni wszyscy serca prawego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Będzie się weselił sprawiedliwy w Panu, i będzie w nim nadzieję miał.
|
Ant. Osténde nobis, Dómine, * lucem miseratiónum tuárum.
Canticum Ecclesiastici [4]
Sir 36:1-16
36:1 Miserére nostri, Deus ómnium, et réspice nos, * et osténde nobis lucem miseratiónum tuárum:
36:2 Et immítte timórem tuum super gentes, * quæ non exquisiérunt te,
36:3 Ut cognóscant quia non est Deus nisi tu, * et enárrent magnália tua.
36:4 Álleva manum tuam super gentes aliénas, * ut vídeant poténtiam tuam.
36:5 Sicut enim in conspéctu eórum sanctificátus es in nobis, * sic in conspéctu nostro magnificáberis in eis,
36:6 Ut cognóscant te, sicut et nos cognóvimus, * quóniam non est Deus præter te, Dómine.
36:7 Ínnova signa, et immúta mirabília. * Glorífica manum, et brácchium dextrum.
36:8 Éxcita furórem, et effúnde iram. * Tolle adversárium, et afflíge inimícum.
36:9 Festína tempus, et meménto finis, * ut enárrent mirabília tua.
36:10 In ira flammæ devorétur qui salvátur: * et qui péssimant plebem tuam, invéniant perditiónem.
36:11 Cóntere caput príncipum inimicórum, * dicéntium: Non est álius præter nos.
36:12 Cóngrega omnes tribus Jacob: ut cognóscant quia non est Deus nisi tu, * et enárrent magnália tua:
36:13 Et hereditábis eos, * sicut ab inítio.
36:14 Miserére plebi tuæ, super quam invocátum est nomen tuum: * et Israël, quem coæquásti primogénito tuo.
36:15 Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ Jerúsalem, * civitáti requiéi tuæ.
36:16 Reple Sion inenarrabílibus verbis tuis, * et glória tua pópulum tuum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Osténde nobis, Dómine, lucem miseratiónum tuárum.
|
Ant. Ukaż nam, Panie, * światłość smiłowania twego.
Kantyk Eklezjastyka [4]
Syr 36:1-16
36:1 Smiłuj się nad nami, Boże wszystkiego stworzenia a wejźrzy na nas, * i ukaż nam światłość smiłowania twego:
36:2 A przepuść strach twój na pogany, * którzy cię nie szukali,
36:3 Aby poznali, iż nie masz Boga jedno ty, * i żeby opowiadali wielmożne sprawy twoje.
36:4 Podnieś rękę twą na obce narody, * aby oglądali moc twoję.
36:5 Bo jakoś przed oczyma ich poświęcony był w nas, * tak przed oczyma naszemi będziesz uwielbiony w nich,
36:6 Aby cię poznali, jako i myśmy poznali, * iż nie masz Boga oprócz ciebie, Panie.
36:7 Wznów znaki i odmień cuda. * Uwielb rękę i prawe ramię.
36:8 Wzbudź zapalczywość a wylej gniew. * Zgładź przeciwnika a utrap nieprzyjaciela.
36:9 Pośpiesz się z czasem a pomni na skończenie, * aby wysławiano dziwne sprawy twoje.
36:10 Gniewem płomienia niech będzie pożart, który uchodzi: * a którzy lud twój szkodzą, niech najdą zginienie.
36:11 Zetrzy głowę książąt nieprzyjacielskich, * mówiących: Nie masz żadnego oprócz nas.
36:12 Zgromadź wszytkie pokolenia Jakub: aby poznali, iż nie masz Boga oprócz ciebie, * i wysławiali wielmożne sprawy twoje:
36:13 A odziedziczysz je, * jako od początku.
36:14 Smiłuj się nad ludem twoim, nad którym wzywane jest imię twoje: * i nad Izraelem, któregoś zrównał z pierworodnym twoim.
36:15 Smiłuj się nad miastem świątobliwości twojej, Jeruzalem, * nad miastem odpoczynienia twego.
36:16 Napełń Syjon niewymownemi słowy twemi, * a lud twój chwałą twoją.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ukaż nam, Panie, światłość smiłowania twego.
|
Ant. Omnis spíritus * laudet Dóminum.
Psalmus 150 [5]
150:1 Laudáte Dóminum in sanctis ejus: * laudáte eum in firmaménto virtútis ejus.
150:2 Laudáte eum in virtútibus ejus: * laudáte eum secúndum multitúdinem magnitúdinis ejus.
150:3 Laudáte eum in sono tubæ: * laudáte eum in psaltério, et cíthara.
150:4 Laudáte eum in týmpano, et choro: * laudáte eum in chordis, et órgano.
150:5 Laudáte eum in cýmbalis benesonántibus: laudáte eum in cýmbalis jubilatiónis: * omnis spíritus laudet Dóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Omnis spíritus laudet Dóminum.
|
Ant. Wszelki duch * niechaj Pana chwali.
Psalm 150 [5]
150:1 Chwalcie Pana w świętych jego: * chwalcie go na utwierdzeniu mocy jego.
150:2 Chwalcie go w możnościach jego: * chwalcie go według mnóstwa wielkości jego.
150:3 Chwalcie go głosem trąby: * chwalcie go na arfie i na cytrze.
150:4 Chwalcie go na bębnie i na piszczałce: * chwalcie go na strónach i na organiech.
150:5 Chwalcie go na cymbalech głośnych: chwalcie go na cymbalech krzykliwych: * wszelki duch niechaj Pana chwali.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wszelki duch niechaj Pana chwali.
|
Capitulum Hymnus Versus {ex Commune aut Festo}
Sir 31:8-9
Beátus vir, qui invéntus est sine mácula, et qui post aurum non ábiit, nec sperávit in pecúnia et thesáuris. Quis est hic, et laudábimus eum? fecit enim mirabília in vita sua.
℟. Deo grátias.
Hymnus
Jesu, coróna célsior,
Et véritas sublímior,
Qui confiténti sérvulo
Reddis perénne prǽmium:
Da supplicánti cœ́tui,
Hujus rogátu, nóxii
Remissiónem críminis,
Rumpéndo nexum vínculi.
Anni revérso témpore,
Dies refúlsit lúmine,
Quo Sanctus hic de córpore
Migrávit inter sídera.
Hic vana terræ gáudia,
Et luculénta prǽdia,
Pollúta sorde députans,
Ovans tenet cæléstia.
Te, Christe, Rex piíssime,
Hic confiténdo júgiter,
Calcávit artes dǽmonum,
Sævúmque avérni príncipem.
Virtúte clarus, et fide,
Confessióne sédulus,
Jejúna membra déferens,
Dapes supérnas óbtinet.
Proínde te piíssime
Precámur omnes súpplices:
Nobis ut hujus grátia
Pœnas remíttas débitas.
Patri perénnis glória,
Natóque Pátris único,
Sanctóque sit Paráclito,
Per omne semper sǽculum.
Amen.
℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas.
℟. Et osténdit illi regnum Dei.
|
Kapitulum Hymn Wers {z części wspólnych lub własne}
Syr 31:8-9
Szczęśliwy mąż, który jest nalezion bez zmazy i który za złotem nie biegał ani ufał w pieniądzach i w skarbiech. Któż jest taki, a będziem go chwalić, abowiem uczynił dziwy w żywocie swoim.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Hymn
Jezu, korono najwyższa,
I prawdo najwznioślejsza,
Który słudze wyznającemu oddajesz
Nagrodę wiekuistą:
Daj błagającemu zgromadzeniu,
Na jego prośbę zgubnego
Odpuszczenie występku,
Krusząc węzeł okowy.
Gdy wróciła pora roku,
Blaskiem zajaśniał dzień,
W którym święty ten z ciała
Przeszedł między gwiazdy.
On próżne radości świata,
I znaczne majątki
Uważając za zmazane brudem,
W radości posiada niebieskie.
Ciebie, Chryste, Królu najmiłościwszy,
Wyznając tu bezustannie,
Podeptał podstępy szatanów
I okrutnego księcia piekła.
Cnotą słynący i wiarą,
W wyznawaniu pilny,
W umartwieniu zachowując członki,
Zajmuje miejsce w ucztach niebieskich.
Ciebie przeto, najmiłościwszy,
Błagamy wszyscy kornie,
Abyś nam dla niego
Darował kary zasłużone.
Ojcu niechaj będzie ustawiczna chwała,
I Synowi Ojca jedynemu,
Oraz Świętemu Pocieszycielowi,
Po wszystek zawsze wiek.
Amen.
℣. Sprawiedliwego prowadził Pan drogami prostymi.
℟. I okazał mu królestwo Boże.
|
Canticum: Benedictus {Antiphona ex Proprio Sanctorum}
Ant. Euge, serve bone * et fidélis, quia in pauca fuísti fidélis, supra multa te constítuam, intra in gáudium Dómini tui.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus ✠ Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui.
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum ejus:
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos.
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti.
1:73 Jusjurándum, quod jurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis:
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi.
1:75 In sanctitáte, et justítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias ejus:
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi ejus: * in remissiónem peccatórum eórum:
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Euge, serve bone et fidélis, quia in pauca fuísti fidélis, supra multa te constítuam, intra in gáudium Dómini tui.
|
Kantyk: Benedictus {Antyfona z Sanktorału}
Ant. Dobrzeć, sługo dobry * i wierny, gdyżeś nad małem był wiernym, nad wielem cię postanowię, wnidź do wesela Pana twego.
Pieśń Zachariasza
Łk 1:68-79
1:68 Błogosławiony ✠ Pan, Bóg Izraelski: * iż nawiedził i uczynił odkupienie ludu swego.
1:69 I podniósł róg zbawienia nam: * w domu Dawida, służebnika swego.
1:70 Jako mówił przez usta świętych, * którzy od wieku są, proroków swoich.
1:71 Wybawienie od nieprzyjaciół naszych, * i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą.
1:72 Aby uczynił miłosierdzie z ojcy naszymi: * i wspamiętał na testament swój święty.
1:73 Przysięgę, którą przysiągł Abrahamowi, ojcu naszemu, * że nam dać miał:
1:74 Iżbyśmy, wybawieni z ręki nieprzyjaciół naszych, * bez bojaźni mu służyli.
1:75 W świętobliwości i w sprawiedliwości przed nim, * po wszystkie dni nasze.
1:76 A ty dzieciątko, prorokiem Najwyższego będziesz nazwane: * bo uprzedzisz przed oblicznością Pańską, abyś gotował drogi jego:
1:77 Iżbyś dał naukę zbawienia ludowi jego: * na odpuszczenie grzechów ich:
1:78 Dla wnętrzności miłosierdzia Boga naszego: * przez które nawiedził nas Wschód z wysokości:
1:79 Aby zaświecił tym, którzy w ciemności i w cieniu śmierci siedzą: * ku wyprostowaniu nóg naszych na drogę pokoju.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Dobrzeć, sługo dobry i wierny, gdyżeś nad małem był wiernym, nad wielem cię postanowię, wnidź do wesela Pana twego.
|
Preces Feriales{omittitur}
|
Prośby ferialne{opuścić}
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui in corde beáti Andréæ Confessóris tui, per árduum quotídie in virtútibus proficiéndi votum, admirábiles ad te ascensiónes disposuísti: concéde nobis, ipsíus méritis et intercessióne, ita eiúsdem grátiæ partícipes fíeri; ut, perfectióra semper exsequéntes, ad glóriæ tuæ fastígium felíciter perducámur.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Commemoratio Ss. Tryphonis et Sociorum Mártyrum
Ant. Vestri capílli cápitis omnes numeráti sunt: nolíte timére: multis passéribus melióres estis vos.
℣. Exsultábunt Sancti in glória.
℟. Lætabúntur in cubílibus suis.
Orémus.
Fac nos, quǽsumus, Dómine, sanctórum Mártyrum tuórum Tryphónis, Respícii et Nymphæ semper festa sectári: quorum suffrágiis, protectiónis tuæ dona sentiámus.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, któryś miłującemu sercu błogosławionego Andrzeja, Wyznawcy Twego, przez gorące pragnienie doskonalenia się w cnocie coraz ściślej łączyć się z Tobą dozwolił, daj nam, przez jego zasługi i przyczynę, uczestniczyć w otrzymanej przez niego łasce, abyśmy, postępując ciągle w doskonałości, do chwały wiecznej dojść mogli.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
Wspomnienie Śś. Tryfona, Respicjusza i Nimfy Męczenników
Ant. Włosy głowy waszéj wszystkie są zliczone: a przeto się nie bójcie: drożsiście wy niżli wiele wróblów.
℣. Rozweselą się Święci w chwale.
℟. Rozradują się w łożnicach swoich.
Módlmy się.
Spraw, prosimy Cię, Panie, abyśmy pamiątkę męczeństwa świętych Twoich, Tryfona, Respicjusza i Nimfy, zawsze czcili, i za ich przyczyną dobrodziejstw opieki Twej doznawali.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Incipit
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Hymnus
Jam lucis orto sídere,
Deum precémur súpplices,
Ut in diúrnis áctibus
Nos servet a nocéntibus.
Linguam refrénans témperet,
Ne litis horror ínsonet:
Visum fovéndo cóntegat,
Ne vanitátes háuriat.
Sint pura cordis íntima,
Absístat et vecórdia;
Carnis terat supérbiam
Potus cibíque párcitas.
Ut, cum dies abscésserit,
Noctémque sors redúxerit,
Mundi per abstinéntiam
Ipsi canámus glóriam.
Deo Patri sit glória,
Ejúsque soli Fílio,
Cum Spíritu Paráclito,
Nunc et per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn
Gdy już wzeszła gwiazda światła,
Kornie prośmy Boga,
By w czynnościach dziennych
Zachował nas od szkody.
Niech powściągając miarkuje język,
By nie rozbrzmiewała groza waśni:
Niechaj życzliwie chroni wzrok nasz,
By się nie poił próżnością.
Niech czyste będzie wnętrze serca,
I niech odstąpi nierozum;
Niechaj hardość ciała skruszy
Skąpość napoju i pokarmu.
Abyśmy, gdy dzień przejdzie,
A kolejność znów sprowadzi noc,
Czyści przez wstrzemięźliwość
Śpiewali mu chwałę.
Bogu Ojcu niechaj będzie chwała,
I jedynemu jego Synowi,
Wraz z Duchem Pocieszycielem,
Teraz i po wszystek wiek.
Amen.
|
Psalmi {Psalmy, antyfony ex Psalterio secundum diem}
Ant. Exaltáre, Dómine,
Psalmus 93(1-11) [1]
93:1 Deus ultiónum Dóminus: * Deus ultiónum líbere egit.
93:2 Exaltáre, qui júdicas terram: * redde retributiónem supérbis.
93:3 Úsquequo peccatóres, Dómine, * úsquequo peccatóres gloriabúntur:
93:4 Effabúntur, et loquéntur iniquitátem: * loquéntur omnes, qui operántur injustítiam?
93:5 Pópulum tuum, Dómine, humiliavérunt: * et hereditátem tuam vexavérunt.
93:6 Víduam, et ádvenam interfecérunt: * et pupíllos occidérunt.
93:7 Et dixérunt: Non vidébit Dóminus, * nec intélleget Deus Jacob.
93:8 Intellégite, insipiéntes in pópulo: * et stulti, aliquándo sápite.
93:9 Qui plantávit aurem, non áudiet? * aut qui finxit óculum, non consíderat?
93:10 Qui córripit gentes, non árguet: * qui docet hóminem sciéntiam?
93:11 Dóminus scit cogitatiónes hóminum, * quóniam vanæ sunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy {Psalmy, antyfony z Psałterza według dnia}
Ant. Wywyższ się, Panie,
Psalm 93(1-11) [1]
93:1 Bóg pomsty, Pan: * Bóg pomsty wolno poczynał.
93:2 Wywyższ się, który sądzisz ziemię: * oddaj zapłatę pysznym.
93:3 Dokądże grzesznicy, Panie, * dokąd grzesznicy będą się chlubić:
93:4 Będą świegotać, i mówić nieprawości: * będą mówić wszyscy, którzy broją niesprawiedliwość?
93:5 Lud twój, Panie, poniżyli: * i dziedzictwo twoje utrapili.
93:6 Wdowę i przychodnia zabili: * i sieroty pomordowali.
93:7 I mówili: Nie ujrzy Pan, * ani zrozumie Bóg Jakób.
93:8 Zrozumiejcież, głupi między ludźmi: * a bezrozumni, miejcie kiedy rozum.
93:9 Który wszczepił ucho, nie usłyszy? * albo który uformował oko, nie ujrzy?
93:10 Który strofuje narody, zaż nie będzie karał: * który uczy człowieka mądrości?
93:11 Pan zna myśli człowiecze, * że są marne.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 93(12-23) [2]
93:12 Beátus homo, quem tu erudíeris, Dómine: * et de lege tua docúeris eum,
93:13 Ut mítiges ei a diébus malis: * donec fodiátur peccatóri fóvea.
93:14 Quia non repéllet Dóminus plebem suam: * et hereditátem suam non derelínquet.
93:15 Quoadúsque justítia convertátur in judícium: * et qui juxta illam omnes qui recto sunt corde.
93:16 Quis consúrget mihi advérsus malignántes? * aut quis stabit mecum advérsus operántes iniquitátem?
93:17 Nisi quia Dóminus adjúvit me: * paulo minus habitásset in inférno ánima mea.
93:18 Si dicébam: Motus est pes meus: * misericórdia tua, Dómine, adjuvábat me.
93:19 Secúndum multitúdinem dolórum meórum in corde meo: * consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam.
93:20 Numquid adhǽret tibi sedes iniquitátis: * qui fingis labórem in præcépto?
93:21 Captábunt in ánimam justi: * et sánguinem innocéntem condemnábunt.
93:22 Et factus est mihi Dóminus in refúgium: * et Deus meus in adjutórium spei meæ.
93:23 Et reddet illis iniquitátem ipsórum: et in malítia eórum dispérdet eos: * dispérdet illos Dóminus, Deus noster.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 93(12-23) [2]
93:12 Błogosławiony człowiek, którego ty, Panie, wyćwiczysz: * a nauczysz go zakonu swego.
93:13 Abyś mu ulżył ode złych dni: * aż wykopają dół grzesznikowi.
93:14 Boć nie odrzuci Pan ludu swego: * a dziedzictwa swego nie opuści.
93:15 Aż się sprawiedliwość w sąd obróci: * a którzy przy niéj, wszyscy, którzy są serca prawego.
93:16 Któż mi powstanie przeciw złośnikom? * albo kto przy mnie stanie przeciw czyniącym nieprawość?
93:17 Jedno, że mię Pan wspomógł: * mało by była dusza moja nie mieszkała w piekle.
93:18 Jeźlim mówił: Zachwiała się noga moja: * miłosierdzie twoje, Panie, wspomagało mię.
93:19 Według mnóstwa boleści moich w sercu mojem: * twoje pociechy uweseliły duszę moję.
93:20 Izali dzierży się ciebie stolica nieprawości: * który tworzysz pracą w przykazaniu?
93:21 Zasadzą się na duszę sprawiedliwego: * a krew niewinną potępią.
93:22 I stał mi się Pan ucieczką: * a Bóg mój obroną nadzieje mojéj.
93:23 I odda im nieprawość ich: a we złości wytraci je: * wytraci je Pan, Bóg nasz.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 107 [3]
107:2 Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum: * cantábo, et psallam in glória mea.
107:3 Exsúrge, glória mea, exsúrge, psaltérium et cíthara: * exsúrgam dilúculo.
107:4 Confitébor tibi in pópulis, Dómine: * et psallam tibi in natiónibus.
107:5 Quia magna est super cælos misericórdia tua: * et usque ad nubes véritas tua:
107:6 Exaltáre super cælos, Deus, et super omnem terram glória tua: * ut liberéntur dilécti tui.
107:7 Salvum fac déxtera tua, et exáudi me: * Deus locútus est in sancto suo:
107:8 Exsultábo, et dívidam Síchimam, * et convállem tabernaculórum dimétiar.
107:9 Meus est Gálaad, et meus est Manásses: * et Éphraim suscéptio cápitis mei.
107:10 Juda rex meus: * Moab lebes spei meæ.
107:10 In Idumǽam exténdam calceaméntum meum: * mihi alienígenæ amíci facti sunt.
107:11 Quis dedúcet me in civitátem munítam? * quis dedúcet me usque in Idumǽam?
107:12 Nonne tu, Deus, qui repulísti nos, * et non exíbis, Deus, in virtútibus nostris?
107:13 Da nobis auxílium de tribulatióne: * quia vana salus hóminis.
107:14 In Deo faciémus virtútem: * et ipse ad níhilum dedúcet inimícos nostros.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exaltáre, Dómine, qui júdicas terram, redde retributiónem supérbis.
|
Psalm 107 [3]
107:2 Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje: * będę śpiewał i grał w chwale mojéj.
107:3 Powstań, chwało moja, powstań, arfo i cytro: * wstanę na świtaniu.
107:4 Będęć wyznawał między ludem, Panie: * a będę tobie śpiewał między narody.
107:5 Albowiem wielkie jest nad niebiosa miłosierdzie twoje: * i aż pod obłoki prawda twoja.
107:6 Wywyższże się nad niebiosa, Boże, a po wszystkiéj ziemi chwała twoja: * aby byli wybawieni umiłowani twoi.
107:7 Wybaw prawicą twoją, a wysłuchaj mię: * Bóg mówił w świątnicy swojéj:
107:8 Rozweselę się, i będę dzielił Sychimę, * i dolinę Namiotów pomierzę.
107:9 Mój jest Galaad, i mój Manasses: * i Ephraim obrona głowy mojéj.
107:10 Juda król mój: * Moab garniec nadzieje mojéj.
107:10 Na Idumeą rozciągnę bót mój: * mnie cudzoziemcy stali się przyjacioły.
107:11 Któż mię doprowadzi do miasta obronnego? * kto mię doprowadzi aż do Idumei?
107:12 Izali nie ty, Boże, któryś nas odrzucił, * i nie wynidziesz, Boże, z wojski naszemi?
107:13 Daj nam ratunek w utrapieniu: * boć omylne wybawienie człowiecze.
107:14 W Bogu uczynimy moc: * a on wniwecz obróci nieprzyjacioły nasze.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wywyższ się, Panie, który sądzisz ziemię, oddaj zapłatę pysznym.
|
Capitulum Responsorium Versus {ex Psalterio secundum diem}
1 Tim. 1:17
Regi sæculórum immortáli et invisíbili, soli Deo honor et glória in sǽcula sæculórum. Amen.
℟. Deo grátias.
℟.br. Christe, Fili Dei vivi, * Miserére nobis.
℟. Christe, Fili Dei vivi, * Miserére nobis.
℣. Qui sedes ad déxteram Patris.
℟. Miserére nobis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Christe, Fili Dei vivi, * Miserére nobis.
℣. Exsúrge, Christe, ádjuva nos.
℟. Et líbera nos propter nomen tuum.
|
Kapitulum Responsorium Wers {z Psałterza według dnia}
1 Tm 1:17
Królowi wieków nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, samemu Bogu, cześć i chwała na wieki wieków. Amen.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟.br. Chryste, Synu Boga żywego, * Zmiłuj się nad nami.
℟. Chryste, Synu Boga żywego, * Zmiłuj się nad nami.
℣. Który siedzisz po prawicy Ojca,
℟. Zmiłuj się nad nami.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Chryste, Synu Boga żywego, * Zmiłuj się nad nami.
℣. Powstań, Chryste, wspieraj nas.
℟. I wyzwól nas dla imienia Twego.
|
Orationes
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Dómine Deus omnípotens, qui ad princípium huius diéi nos perveníre fecísti: tua nos hódie salva virtúte; ut in hac die ad nullum declinémus peccátum, sed semper ad tuam justítiam faciéndam nostra procédant elóquia, dirigántur cogitatiónes et ópera.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
|
Modlitwy
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Panie Boże wszechmogący, który bezpiecznie nas doprowadziłeś do początku dnia dzisiejszego: ochraniaj nas dzisiaj Swą mocą; abyśmy się tego dnia nie skłonili do żadnego grzechu, ale zawsze kierowali swoje myśli i uczynki do czynienia twojej sprawiedliwości.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
|
Martyrologium (anticip.)
Tértio Idus Novémbris Luna tértia Anno Dómini 2018
Turónis, in Gállia, natális beáti Martíni, Epíscopi et Confessóris; cujus vita tantis éxstitit miráculis gloriósa, ut trium mortuórum suscitátor esse merúerit.
Cotyǽi, in Phrýgia, insígnis pássio sancti Mennæ, Ægýptii mílitis, qui, in persecutióne Diocletiáni, postquam, abjécto milítiæ cíngulo, méruit cælésti Regi secréta conversatióne in erémo militáre, procéssit in públicum, et, se Christiánum líbera voce declárans, primo diris cruciátibus examinátur; novíssime, fixis in oratióne génibus, Dómino Jesu Christo grátias agens, gládio cæsus est, ac multis post mortem miráculis cláruit.
Ravénnæ sanctórum Mártyrum Valentíni, Feliciáni et Victoríni; qui in Diocletiáni persecutióne coronáti sunt.
In Mesopotámia sancti Athenodóri Mártyris, qui, sub eódem Diocletiáno et Eléusio Prǽside, ígnibus cruciátus et áliis supplíciis tortus, demum cápitis damnátus est, et, cum cárnifex corruísset neque ullus álius gládio illum ferire ausus esset, orans obdormívit in Dómino.
Lugdúni, in Gállia, sancti Veráni Epíscopi, cujus vita fuit fide et virtútum méritis illústris.
Constantinópoli sancti Theodóri, Abbátis Studítæ, qui, pro fide cathólica advérsus Iconoclástas strénue pugnans, factus est apud univérsam Ecclésiam cathólicam célebris.
In monastério Cryptæ Ferrátæ, in agro Tusculáno, sancti Bartholomǽi Abbátis, qui fuit sócius beáti Nili, ejúsque vitam conscrípsit.
In província Sámnii beáti Mennæ solitárii, cujus virtútes et mirácula sanctus Gregórius Papa commémorat.
℣. Et álibi aliórum plurimórum sanctórum Mártyrum et Confessórum, atque sanctárum Vírginum.
℟. Deo grátias.
|
Martyrologium (anticip.)
Roku Pańskiego 2018
Dnia 11-go listopada w Tours we Francji uroczystość św. Marcina, Biskupa i Wyznawcy, którego życie jaśniało w blasku takich cudów, że stał się godnym wskrzesić trzech umarłych.
W Cotyeum we Frygii chwalebna śmierć męczeńska św. Żołnierza Mennasa z Egiptu. Opuścił on służbę wojskową, aby służyć ze szczególnym zapałem Królowi niebieskiemu jako pustelnik. Gdy jednak usłyszał o prześladowaniu chrześcijan za panowania Dioklecjana, wystąpił publicznie i przyznał się do chrześcijaństwa, po czym poddano go okrutnym męczarniom, aż wreszcie ucięto mu głowę, kiedy w modlitwie czynił dzięki Bogu. Po śmierci stało się za jego przyczyną wiele cudów.
W Rawennie cierpienia św. Walentyna, Felicjana i Wiktoryna, którzy za panowania Dioklecjana uzyskali koronę męczeńską.
W Mezopotamii chlubny zgon św. Atenodora, który za tegoż samego Dioklecjana był dręczony pochodniami i na inne sposoby. Został on skazany na ścięcie, ale wreszcie w modlitwie ducha oddał, gdyż kat mający mu zadać cios śmiertelny sam padł nieżywy i nikt inny tego krwawego dzieła nie chciał dokonać.
W Lyonie uroczystość św. Weranusa, Biskupa, czcigodnego dla swej gorliwości w wierze i nadzwyczajnych cnót.
W Konstantynopolu uroczystość św. Teodora Studity, który swą stanowczą walką przeciw obrazoburcom pozyskał sobie imię sławne w całym Kościele katolickim.
W klasztorze Grotta Ferrata pod Tivoli św. Bartłomieja, Opata, towarzysza św. Nilusa, którego żywot opisał.
W prowincji Samium w Abruzzach pamiątka św. Mennasa, Pustelnika, o którego cnotach i cudach pisze św. Grzegorz, Papież.
℣. I gdzie indziej wielu świętych Męczenników i Wyznawców oraz świętych Dziewic.
℟. Bogu niech będą dzięki.
|
℣. Pretiósa in conspéctu Dómini.
℟. Mors Sanctórum ejus.
Sancta María et omnes Sancti intercédant pro nobis ad Dóminum, ut nos mereámur ab eo adjuvári et salvári, qui vivit et regnat in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
℣. Cenna jest w oczach Pana.
℟. Śmierć świętych Jego.
Święta Maryja i wszyscy święci niech się wstawiają za nami u Pana, abyśmy zasłużyli na Jego pomoc i zbawienie, który żyje i króluje na wieki wieków. ℟. Amen.
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Réspice in servos tuos, Dómine, et in ópera tua, et dírige fílios eórum.
℟. Et sit splendor Dómini Dei nostri super nos, et ópera mánuum nostrárum dírige super nos, et opus mánuum nostrárum dírige.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Orémus.
Dirígere et sanctificáre, régere et gubernáre dignáre, Dómine Deus, Rex cæli et terræ, hódie corda et córpora nostra, sensus, sermónes et actus nostros in lege tua, et in opéribus mandatórum tuórum: ut hic et in ætérnum, te auxiliánte, salvi et líberi esse mereámur, Salvátor mundi:
Qui vivis et regnas in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Kyrie elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Wejrzyj na sługi Swoje, Panie, i na dzieła Twoje, i prowadź ich dzieci.
℟. I niech jasność Pana Boga naszego będzie nad nami, i prowadź pracę rąk naszych, i dzieła rąk naszych prowadź.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Módlmy się.
Panie Boże, królu nieba i ziemi, racz dzisiaj prowadzić i uświęcać, władać i kierować, serca i ciała nasze, zmysły, słowa i czyny nasze według prawa Twojego, i według przykazań Twoich: abyśmy teraz i w wieczności, przez Ciebie wspierani, zasłużyli na zbawienie i wyzwolenie, Zbawicielu świata: Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
℟. Amen.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Dies et actus nostros in sua pace dispónat Dóminus omnípotens. Amen.
Lectio brevis {Per Annum}
2 Thess 3:5
Dóminus autem dírigat corda et córpora nostra in caritáte Dei et patiéntia Christi.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
|
℣. Racz, Panie, pobłogosławić.
Błogosławieństwo. Dniem i czynami naszymi niech w swoim pokoju rozporządza Pan wszechmogący. Amen.
Czytanie krótkie {W ciągu roku}
2 Tes 3:5
A Pan niech prostuje serca i ciała nasze w miłości Bożéj i w cierpliwości Chrystusowéj.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
|
Conclusio
℣. Adjutórium nóstrum ✠ in nómine Dómini.
℟. Qui fecit cælum et terram.
℣. Benedícite.
℟. Deus.
℣. Dóminus nos benedícat, ✠ et ab omni malo deféndat, et ad vitam perdúcat ætérnam. Et fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Wspomożenie nasze ✠ w imieniu Pana.
℟. Który stworzył niebo i ziemię.
℣. Błogosław nam.
℟. Boże.
℣. Niech Pan nas błogosławi, ✠ i broni od wszelkiego zła, i doprowadzi do życia wiecznego. A dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Incipit
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Hymnus
Rector potens, verax Deus,
Qui témperas rerum vices,
Splendóre mane illúminas,
Et ígnibus merídiem:
Exstíngue flammas lítium,
Aufer calórem nóxium,
Confer salútem córporum,
Verámque pacem córdium.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn
Rządco potężny, prawdomówny Boże,
Który porządkujesz kolejność rzeczy,
Blaskiem rozjaśniasz ranek,
A upałami południe:
Przygaś płomienie waśni,
Oddal wzburzenie szkodliwe,
Udziel ciałom pomyślności,
A sercom pokoju prawdziwego.
Udziel nam tego, Ojcze najmiłościwszy,
I Ty Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystek wiek.
Amen.
|
Psalmi {Psalmy, antyfony ex Psalterio secundum diem}
Ant. Dómine, Deus meus.
Psalmus 103(1-12) [1]
103:1 Bénedic, ánima mea, Dómino: * Dómine, Deus meus, magnificátus es veheménter.
103:1 Confessiónem, et decórem induísti: * amíctus lúmine sicut vestiménto:
103:2 Exténdens cælum sicut pellem: * qui tegis aquis superióra ejus.
103:3 Qui ponis nubem ascénsum tuum: * qui ámbulas super pennas ventórum.
103:4 Qui facis ángelos tuos, spíritus: * et minístros tuos ignem uréntem.
103:5 Qui fundásti terram super stabilitátem suam: * non inclinábitur in sǽculum sǽculi.
103:6 Abýssus, sicut vestiméntum, amíctus ejus: * super montes stabunt aquæ.
103:7 Ab increpatióne tua fúgient: * a voce tonítrui tui formidábunt.
103:8 Ascéndunt montes: et descéndunt campi * in locum, quem fundásti eis.
103:9 Términum posuísti, quem non transgrediéntur: * neque converténtur operíre terram.
103:10 Qui emíttis fontes in convállibus: * inter médium móntium pertransíbunt aquæ.
103:11 Potábunt omnes béstiæ agri: * exspectábunt ónagri in siti sua.
103:12 Super ea vólucres cæli habitábunt: * de médio petrárum dabunt voces.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy {Psalmy, antyfony z Psałterza według dnia}
Ant. Panie, Boże mój,
Psalm 103(1-12) [1]
103:1 Błogosław, duszo moja, Panu: * Panie, Boże mój, bardzoś się wielmożnym okazał.
103:1 Oblokłeś się w wyznanie i ozdobę: * odziany światłością jako szatą.
103:2 Który rozciągasz niebo jako skórę: * który okrywasz wodami wierzch jego.
103:3 Który kładziesz obłoki wstępem twoim: * który chodzisz na skrzydłach wiatrowych.
103:4 Który czynisz Anioły twoje duchy: * i sługi twoje ogień palący.
103:5 Któryś ugruntował ziemię na jéj stałości: * nie nachyli się na wieki wieków.
103:6 Głębokości jako szata odzienie jéj: * nad górami staną wody.
103:7 Na fukanie twoje ucieka: * ulękną się głosu gromu twego.
103:8 Podnoszą się góry: i zniżają pola * na miejsce, któreś im założył.
103:9 Zamierzyłeś kres, którego nie przestąpią: * ani się wrócą okryć ziemię.
103:10 Który wypuszczasz źródła po dolinach: * pośrodkiem między górami popłyną wody.
103:11 Będą pić wszystkie zwierzęta polne: * osłowie dzicy czekać będą w pragnieniu swojem.
103:12 Nad nimi mieszkać będą ptaszkowie powietrzni: * z pośrodka skał wydadzą głosy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 103(13-23) [2]
103:13 Rigans montes de superióribus suis: * de fructu óperum tuórum satiábitur terra:
103:14 Prodúcens fænum juméntis, * et herbam servitúti hóminum:
103:14 Ut edúcas panem de terra: * et vinum lætíficet cor hóminis:
103:15 Ut exhílaret fáciem in óleo: * et panis cor hóminis confírmet.
103:16 Saturabúntur ligna campi, et cedri Líbani, quas plantávit: * illic pásseres nidificábunt.
103:17 Heródii domus dux est eórum: * montes excélsi cervis: petra refúgium herináciis.
103:19 Fecit lunam in témpora: * sol cognóvit occásum suum.
103:20 Posuísti ténebras, et facta est nox: * in ipsa pertransíbunt omnes béstiæ silvæ.
103:21 Cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant, * et quǽrant a Deo escam sibi.
103:22 Ortus est sol, et congregáti sunt: * et in cubílibus suis collocabúntur.
103:23 Exíbit homo ad opus suum: * et ad operatiónem suam usque ad vésperum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 103(13-23) [2]
103:13 Który pokrapiasz góry z wysokości swoich: * z owocu spraw twoich nasyci się ziemia.
103:14 Który czynisz, że siano rośnie bydłu: * a zioła na posługę człowieczą:
103:14 Abyś wywiódł chleb z ziemie: * aby wino uweseliło serce człowiecze:
103:15 Aby uweselił oblicze oliwą: * a chleb serce człowiecze potwierdził.
103:16 Nasycają się drzewa polne i cedry Libanu, których nasadził: * tam się wróble gnieździć będą.
103:17 Herodyona gniazdo jest wodzem ich: * góry wysokie jeleniom: opoki ucieczka jeżom.
103:19 Uczynił księżyc dla czasów: * słońce poznało zachód swój.
103:20 Przywiodłeś ciemność, i stała się noc: * w nię przechodzić będą wszystkie zwierzęta leśne.
103:21 Szczenięta lwie ryczące, aby porwały, * i szukały od Boga pokarmu sobie.
103:22 Wzeszło słońce, i zgromadzili się: * i w jamach swoich położą się.
103:23 Wynidzie człowiek na robotę swoję: * i na sprawy swoje aż do wieczora.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 103(24-35) [3]
103:24 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! * ómnia in sapiéntia fecísti: impléta est terra possessióne tua.
103:25 Hoc mare magnum, et spatiósum mánibus: * illic reptília, quorum non est númerus.
103:26 Animália pusílla cum magnis: * illic naves pertransíbunt.
103:27 Draco iste, quem formásti ad illudéndum ei: * ómnia a te exspéctant ut des illis escam in témpore.
103:28 Dante te illis, cólligent: * aperiénte te manum tuam, ómnia implebúntur bonitáte.
103:29 Averténte autem te fáciem, turbabúntur: * áuferes spíritum eórum, et defícient, et in púlverem suum reverténtur.
103:30 Emíttes spíritum tuum, et creabúntur: * et renovábis fáciem terræ.
103:31 Sit glória Dómini in sǽculum: * lætábitur Dóminus in opéribus suis:
103:32 Qui réspicit terram, et facit eam trémere: * qui tangit montes, et fúmigant.
103:33 Cantábo Dómino in vita mea: * psallam Deo meo, quámdiu sum.
103:34 Jucúndum sit ei elóquium meum: * ego vero delectábor in Dómino.
103:35 Defíciant peccatóres a terra, et iníqui ita ut non sint: * bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine, Deus meus magnificátus es veheménter.
|
Psalm 103(24-35) [3]
103:24 Jako wielmożne są, Panie, uczynki twoje! * wszystkoś w mądrości uczynił: napełniona jest ziemia osiadłością twoją.
103:25 To morze wielkie, i szerokie odnogami: * tam płazy, których niemasz liczby.
103:26 Zwierzęta małe z wielkiemi: * tam okręty pływać będą.
103:27 Smok ten, któregoś stworzył ku naigraniu jemu: * wszystkie na cię czekają, abyś im dał pokarm czasu swego.
103:28 Gdy im ty dasz, będą zbierać: * gdy otworzysz rękę twoję, wszystkie się dobrem napełnią.
103:29 Ale gdy ty odwrócisz oblicze, zatrwożą się: * odejmiesz ducha ich, i ustaną, i w proch się swój obrócą.
103:30 Wypuścisz ducha twego, a będą stworzone: * i odnowisz oblicze ziemie.
103:31 Niechajże chwała Pańska będzie na wieki: * będzie się Pan weselił w uczynkach swoich.
103:32 Który patrzy na ziemię, i czyni, że drży: * który tyka gór, i kurzą się.
103:33 Będę śpiewał Panu za żywota mego: * będę grał Bogu memu, póki mię stawa.
103:34 Niech mu będzie wdzięczna wymowa moja: * a ja się rozkocham w Panu.
103:35 Niechaj ustaną grzesznicy z ziemie, a złośnicy tak, że ich nie będzie: * błogosław, duszo moja! Panu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, Boże mój, bardzoś się wielmożnym okazał.
|
Capitulum Responsorium Versus {ex Commune aut Festo}
Sir 39:6
Justus cor suum trádidit ad vigilándum dilúculo ad Dóminum, qui fecit illum, et in conspéctu Altíssimi deprecábitur.
℟. Deo grátias.
℟.br. Os justi * Meditábitur sapiéntiam.
℟. Os justi * Meditábitur sapiéntiam.
℣. Et lingua ejus loquétur judícium.
℟. Meditábitur sapiéntiam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Os justi * Meditábitur sapiéntiam.
℣. Lex Dei ejus in corde ipsíus.
℟. Et non supplantabúntur gressus ejus.
|
Kapitulum Responsorium Wers {z części wspólnych lub własne}
Syr 39:6
Sprawiedliwy obróci serce swe, aby wstawał rano do Pana, który go stworzył, a przed oczyma Nawyższego modlić się będzie.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟.br. Usta sprawiedliwego * Będą rozmyślać mądrość.
℟. Usta sprawiedliwego * Będą rozmyślać mądrość.
℣. A język jego będzie mówił sąd.
℟. Będą rozmyślać mądrość.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Usta sprawiedliwego * Będą rozmyślać mądrość.
℣. Zakon Boga jego w sercu jego.
℟. A nie będą przerzucone kroki jego
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui in corde beáti Andréæ Confessóris tui, per árduum quotídie in virtútibus proficiéndi votum, admirábiles ad te ascensiónes disposuísti: concéde nobis, ipsíus méritis et intercessióne, ita eiúsdem grátiæ partícipes fíeri; ut, perfectióra semper exsequéntes, ad glóriæ tuæ fastígium felíciter perducámur.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, któryś miłującemu sercu błogosławionego Andrzeja, Wyznawcy Twego, przez gorące pragnienie doskonalenia się w cnocie coraz ściślej łączyć się z Tobą dozwolił, daj nam, przez jego zasługi i przyczynę, uczestniczyć w otrzymanej przez niego łasce, abyśmy, postępując ciągle w doskonałości, do chwały wiecznej dojść mogli.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Incipit
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Psalmi {Psalmi et antiphonæ ex Psalterio secundum diem}
Ant. Benedíctus Dóminus. ‡
Psalmus 143(1-8) [1]
143:1 Benedíctus Dóminus, ‡ Deus meus, qui docet manus meas ad prǽlium, * et dígitos meos ad bellum.
143:2 Misericórdia mea, et refúgium meum: * suscéptor meus, et liberátor meus:
143:2 Protéctor meus, et in ipso sperávi: * qui subdit pópulum meum sub me.
143:3 Dómine, quid est homo, quia innotuísti ei? * aut fílius hóminis, quia réputas eum?
143:4 Homo vanitáti símilis factus est: * dies ejus sicut umbra prætéreunt.
143:5 Dómine, inclína cælos tuos, et descénde: * tange montes, et fumigábunt.
143:6 Fúlgura coruscatiónem, et dissipábis eos: * emítte sagíttas tuas, et conturbábis eos.
143:7 Emítte manum tuam de alto, éripe me, et líbera me de aquis multis: * de manu filiórum alienórum.
143:8 Quorum os locútum est vanitátem: * et déxtera eórum, déxtera iniquitátis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Benedíctus Dóminus suscéptor meus et liberátor meus.
|
Psalmy {Psalmy i antyfony z Psałterza według dnia}
Ant. Błogosławiony Pan. ‡
Psalm 143(1-8) [1]
143:1 Błogosławiony Pan, ‡ Bóg mój, który uczy ręce moje na bitwę, * a palce moje na wojnę.
143:2 Miłosierdzie moje i ucieczka moja: * wspomożyciel mój i wybawiciel mój.
143:2 Obrońca mój, i w nimem nadzieję miał: * który poddawa lud mój pod mię.
143:3 Panie, cóż jest człowiek, żeś mu się oznajmił? * albo syn człowieczy, że go sobie ważysz?
143:4 Człowiek podobny stał się marności: * dni jego jako cień przemijają.
143:5 Panie, nakłoń niebios twoich, a zstąp: * dotknij gór, a zakurzą się.
143:6 Zabłyśnij błyskawicą, a rozproszysz je: * wypuść strzały twoje, a zatrwożysz je.
143:7 Spuść rękę twoję z wysokości: wyrwij mię, a wybaw mię z wód wielkich: * i z ręki synów obcych.
143:8 Których usta mówiły nikczemność: * a prawica ich prawica nieprawości.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Błogosławiony Pan, wspomożyciel mój i wybawiciel mój.
|
Ant. Beátus pópulus.
Psalmus 143(9-15) [2]
143:9 Deus, cánticum novum cantábo tibi: * in psaltério decachórdo psallam tibi.
143:10 Qui das salútem régibus: * qui redemísti David, servum tuum, de gládio malígno: éripe me.
143:11 Et érue me de manu filiórum alienórum, quorum os locútum est vanitátem: * et déxtera eórum, déxtera iniquitátis:
143:12 Quorum fílii, sicut novéllæ plantatiónes * in juventúte sua.
143:12 Fíliæ eórum compósitæ: * circumornátæ ut similitúdo templi.
143:13 Promptuária eórum plena, * eructántia ex hoc in illud.
143:13 Oves eórum fœtósæ, abundántes in egréssibus suis: * boves eórum crassæ.
143:14 Non est ruína macériæ, neque tránsitus: * neque clamor in platéis eórum.
143:15 Beátum dixérunt pópulum, cui hæc sunt: * beátus pópulus, cujus Dóminus Deus ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Beátus pópulus cujus Dóminus Deus ejus.
|
Ant. Błogosławiony lud.
Psalm 143(9-15) [2]
143:9 Boże, pieśń nową zaśpiewam tobie: * na arfie o dziesiąci strónach grać tobie będę.
143:10 Który dajesz zbawienie królom: * któryś odkupił Dawida, sługę twego od miecza złego: wyrwij mię.
143:11 A wybaw mię z ręki synów obcych, których usta mówiły nikczemność: * a prawica ich prawica nieprawości.
143:12 Których synowie jako nowe szczepki * w młodości swojéj.
143:12 Córki ich przystrojone, * i zewsząd ozdobione nakształt kościoła.
143:13 Spiżarnie ich pełne, * jedno po drugiem wydające.
143:13 Owce ich płodne, wielkiemi trzodami wychodzące: * woły ich tłuste.
143:14 Niemasz obalenia w płociech, ani przejścia: * ani wołania po ich ulicach.
143:15 Błogosławionym nazwali lud, który to ma: * błogosławiony lud, którego Pan Bóg jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Błogosławiony lud, którego Pan Bóg jego.
|
Ant. Magnus Dóminus.
Psalmus 144(1-7) [3]
144:1 Exaltábo te, Deus meus, rex: * et benedícam nómini tuo in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
144:2 Per síngulos dies benedícam tibi: * et laudábo nomen tuum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
144:3 Magnus Dóminus, et laudábilis nimis: * et magnitúdinis ejus non est finis.
144:4 Generátio et generátio laudábit ópera tua: * et poténtiam tuam pronuntiábunt.
144:5 Magnificéntiam glóriæ sanctitátis tuæ loquéntur: * et mirabília tua narrábunt.
144:6 Et virtútem terribílium tuórum dicent: * et magnitúdinem tuam narrábunt.
144:7 Memóriam abundántiæ suavitátis tuæ eructábunt: * et justítia tua exsultábunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Magnus Dóminus et laudábilis nimis: et magnitúdinis ejus non est finis.
|
Ant. Wielki Pan.
Psalm 144(1-7) [3]
144:1 Wywyższać cię będę, Boże, królu mój: * i będę błogosławił imię twoje na wieki i na wieki wieków.
144:2 Na każdy dzień będę cię błogosławił: * i będę chwalił imię twe na wieki i na wieki wieków.
144:3 Wielki Pan i bardzo chwalebny: * a wielkości jego niemasz końca.
144:4 Naród i naród będzie chwalił uczynki twoje: * i moc twoję będą oznajmować.
144:5 Wielmożność świętobliwości twéj opowiadać będą: * a dziwne sprawy twe wysławiać będą.
144:6 I moc strasznych spraw twoich ogłaszać będą: * a wielkość twoję będą opowiadać.
144:7 Pamiątkę obfitéj słodkości twojéj wydawać będą: * a z sprawiedliwości twojéj będą się weselić.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wielki Pan i bardzo chwalebny: a wielkości jego niemasz końca.
|
Ant. Suávis Dóminus.
Psalmus 144(8-13) [4]
144:8 Miserátor, et miséricors Dóminus: * pátiens, et multum miséricors.
144:9 Suávis Dóminus univérsis: * et miseratiónes ejus super ómnia ópera ejus.
144:10 Confiteántur tibi, Dómine, ómnia ópera tua: * et sancti tui benedícant tibi.
144:11 Glóriam regni tui dicent: * et poténtiam tuam loquéntur:
144:12 Ut notam fáciant fíliis hóminum poténtiam tuam: * et glóriam magnificéntiæ regni tui.
144:13 Regnum tuum regnum ómnium sæculórum: * et dominátio tua in omni generatióne et generatiónem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Suávis Dóminus univérsis: et miseratiónes ejus super ómnia ópera ejus.
|
Ant. Słodki Pan.
Psalm 144(8-13) [4]
144:8 Litościwy i miłościwy Pan: * cierpliwy, a wielce miłosierny.
144:9 Słodki Pan wszystkim: * a litości jego nad wszystkie uczynki jego.
144:10 Niech ci, Panie, wyznawają wszystkie sprawy twoje: * a święci twoi niech cię błogosławią.
144:11 Sławę królestwa twego będą opowiadać: * a o możności twojéj mówić będą:
144:12 Aby oznajmili synom człowieczym możność twoję: * i chwałę wielmożności królestwa twego.
144:13 Królestwo twe królestwo wszystkich wieków: * a panowanie twoje we wszelkim rodzaju i rodzaju.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Słodki Pan wszystkim: a litości jego nad wszystkie uczynki jego.
|
Ant. Fidélis Dóminus. ‡
Psalmus 144(14-21) [5]
144:14 Fidélis Dóminus ‡ in ómnibus verbis suis: * et sanctus in ómnibus opéribus suis.
144:14 Állevat Dóminus omnes qui córruunt: * et érigit omnes elísos.
144:15 Óculi ómnium in te sperant, Dómine: * et tu das escam illórum in témpore opportúno.
144:16 Áperis tu manum tuam: * et imples omne ánimal benedictióne.
144:17 Justus Dóminus in ómnibus viis suis: * et sanctus in ómnibus opéribus suis.
144:18 Prope est Dóminus ómnibus invocántibus eum: * ómnibus invocántibus eum in veritáte.
144:19 Voluntátem timéntium se fáciet: * et deprecatiónem eórum exáudiet: et salvos fáciet eos.
144:20 Custódit Dóminus omnes diligéntes se: * et omnes peccatóres dispérdet.
144:21 Laudatiónem Dómini loquétur os meum: * et benedícat omnis caro nómini sancto ejus in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Fidélis Dóminus in ómnibus verbis suis: et sanctus in ómnibus opéribus suis.
|
Ant. Wierny Pan. ‡
Psalm 144(14-21) [5]
144:14 Wierny Pan ‡ we wszystkich słowiech swoich: * a święty we wszech sprawach swoich.
144:14 Podnosi Pan wszystkich, którzy upadają: * a podnosi wszystkie powalone.
144:15 Oczy wszystkich nadzieję mają w tobie, Panie: * a ty dajesz pokarm ich czasu słusznego.
144:16 Otwierasz ty rękę swoję: * a napełniasz wszelkie zwierzę błogosławieństwem.
144:17 Sprawiedliwy Pan we wszystkich drogach swoich: * a święty we wszech sprawach swoich.
144:18 Blisko jest Pan wszystkim, którzy go wzywają: * wszystkim, którzy go wzywają w prawdzie.
144:19 Uczyni wolą tych, którzy się go boją: * i prośbę ich wysłucha i zbawi je.
144:20 Strzeże Pan wszystkich, którzy go miłują: * a wszystkie grzeszniki wytraci.
144:21 Chwałę Pańską wysławiać będą usta moje: * a wszelkie ciało niechaj błogosławi imię święte jego, na wieki i na wieki wieków.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wierny Pan we wszystkich słowiech swoich: a święty we wszech sprawach swoich.
|
Capitulum Hymnus Versus {ex Psalterio secundum diem}
Rom 11:33
O Altitúdo divitiárum sapiéntiæ, et sciéntiæ Dei, quam incomprehensibília sunt judícia ejus, et investigábiles viæ ejus!
℟. Deo grátias.
Hymnus
Jam sol recédit ígneus:
Tu, lux perénnis, Únitas,
Nostris, beáta Trínitas,
Infúnde lumen córdibus.
Te mane laudum cármine,
Te deprecámur véspere;
Dignéris ut te súpplices
Laudémus inter cǽlites.
Patri, simúlque Fílio,
Tibíque, Sancte Spíritus,
Sicut fuit, sit júgiter
Sæclum per omne glória.
Amen.
℣. Vespertína orátio ascéndat ad te, Dómine.
℟. Et descéndat super nos misericórdia tua.
|
Kapitulum Hymn Wers {z Psałterza według dnia}
Rz 11:33
O głębokości bogactw, mądrości i wiadomości Bożéj, jako są nieogarnione sądy jego, i niedościgłe drogi jego!
℟. Bogu niech będą dzięki.
Hymn
Już słońce zachodzi ogniste:
Ty, światłości nieustająca, Jedności,
Trójco błogosławiona,
Wlej światło do naszych serc.
Ciebie rano w pieśni pochwalnej,
Ciebie błagamy wieczorem:
Zezwól, byśmy Cię kornie
Sławili między niebianami.
Ojcu, zarazem i Synowi,
I Tobie, Duchu Święty,
Jak była, tak niech będzie chwała
Nieustannie po wszystkie wieki.
Amen.
℣. Niech modlitwa wieczorna wzniesie się do Ciebie, Panie.
℟. I niech zstąpi na nas miłosierdzie Twoje.
|
Canticum: Magnificat {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Muro tuo.
Canticum B. Mariæ Virginis
Luc. 1:46-55
1:46 Magníficat ✠ * ánima mea Dóminum.
1:47 Et exsultávit spíritus meus: * in Deo, salutári meo.
1:48 Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est: * et sanctum nomen ejus.
1:50 Et misericórdia ejus, a progénie in progénies: * timéntibus eum.
1:51 Fecit poténtiam in brácchio suo: * dispérsit supérbos mente cordis sui.
1:52 Depósuit poténtes de sede: * et exaltávit húmiles.
1:53 Esuriéntes implévit bonis: * et dívites dimísit inánes.
1:54 Suscépit Israël púerum suum: * recordátus misericórdiæ suæ.
1:55 Sicut locútus est ad patres nostros: * Ábraham, et sémini ejus in sǽcula.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Muro tuo inexpugnábili circumcínge nos, Dómine, et armis tuæ poténtiæ prótege nos semper.
|
Kantyk: Magnificat {Antyfona z Temporału}
Ant. Przyjął Bóg.
Pieśń Najświętszej Maryi Panny
Łk 1:46-55
1:46 Wielbij ✠ * duszo moja, Pana.
1:47 I rozradował się duch mój: * w Bogu, Zbawicielu moim.
1:48 Iż wejrzał na niskość służebnice swojéj: * albowiem oto odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody.
1:49 Albowiem uczynił mi wielkie rzeczy, który możny jest: * i święte imię jego.
1:50 A miłosierdzie jego od narodu do narodów: * bojącym się jego.
1:51 Uczynił moc ramieniem swojem: * rozproszył pyszne myśli serca ich.
1:52 Złożył mocarze z stolice: * a podwyższył niskie.
1:53 Łaknące napełnił dobrami: * a bogacze z niczem puścił.
1:54 Przyjął Izraela, sługę swego: * wspomniawszy na miłosierdzie swoje.
1:55 Jako mówił do ojców naszych: * Abrahamowi i nasieniu jego na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjął Bóg Izraela, sługę swego: jako mówił do ojców naszych: Abrahamowi i nasieniu jego na wieki.
|
Preces Feriales{omittitur}
|
Prośby ferialne{opuścić}
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Famíliam tuam, quǽsumus, Dómine, contínua pietáte custódi: ut, quæ in sola spe grátiæ cœléstis innítitur, tua semper protectióne muniátur.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Commemoratio S. Andreæ Avellini Confessoris
Ant. Hic vir despíciens mundum et terréna, triúmphans, divítias cælo cóndidit ore, manu.
℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas.
℟. Et osténdit illi regnum Dei.
Orémus.
Deus, qui in corde beáti Andréæ Confessóris tui, per árduum quotídie in virtútibus proficiéndi votum, admirábiles ad te ascensiónes disposuísti: concéde nobis, ipsíus méritis et intercessióne, ita eiúsdem grátiæ partícipes fíeri; ut, perfectióra semper exsequéntes, ad glóriæ tuæ fastígium felíciter perducámur.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Sług i służebnic Twoich strzeż, prosimy Cię, Panie, w miłosierdziu Twojem zawsze, a że opieramy się jedynie na nadziei łaski niebieskiej, racz otoczyć nas nieustanną opieką Twoją.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
Wspominamy Św. Andrzeja z Awelinu, Wyznawcy
Ant. Ten mąż, wzgardziwszy światem i dobrami ziemskiemi, triumfuje, zebrawszy czynami i słowy skarby dla nieba.
℣. Sprawiedliwego prowadził Pan drogami prostymi.
℟. I okazał mu królestwo Boże.
Módlmy się.
Boże, któryś miłującemu sercu błogosławionego Andrzeja, Wyznawcy Twego, przez gorące pragnienie doskonalenia się w cnocie coraz ściślej łączyć się z Tobą dozwolił, daj nam, przez jego zasługi i przyczynę, uczestniczyć w otrzymanej przez niego łasce, abyśmy, postępując ciągle w doskonałości, do chwały wiecznej dojść mogli.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Incipit
℣. Jube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Noctem quiétam et finem perféctum concédat nobis Dóminus omnípotens.
℟. Amen.
|
Początek
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Noc spokojną i koniec doskonały niech nam da Pan wszechmogący.
℟. Amen.
|
Lectio brevis
1 Pet 5:8-9
Fratres: Sóbrii estóte, et vigiláte: quia adversárius vester diábolus tamquam leo rúgiens círcuit, quærens quem dévoret: cui resístite fortes in fide.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
|
Czytanie krótkie
1 P 5:8-9
Bracia: Trzeźwymi bądźcie, a czujcie: boć przeciwnik wasz djabeł jako lew ryczący krąży, szukając, kogoby pożarł: któremu się sprzeciwiajcie mocni w wierze.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
|
℣. Adjutórium nóstrum ✠ in nómine Dómini.
℟. Qui fecit cælum et terram.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Confíteor Deo omnipoténti, beátæ Maríæ semper Vírgini, beáto Michaéli Archángelo, beáto Joánni Baptístæ, sanctis Apóstolis Petro et Paulo, et ómnibus Sanctis, quia peccávi nimis, cogitatióne, verbo et ópere: percutit sibi pectus mea culpa, mea culpa, mea máxima culpa. Ídeo precor beátam Maríam semper Vírginem, beátum Michaélem Archángelum, beátum Joánnem Baptístam, sanctos Apóstolos Petrum et Paulum, et omnes Sanctos, oráre pro me ad Dóminum Deum nostrum.
Misereátur nostri omnípotens Deus, et dimíssis peccátis nostris, perdúcat nos ad vitam ætérnam. Amen.
Indulgéntiam, ✠ absolutiónem et remissiónem peccatórum nostrórum tríbuat nobis omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
℣. Wspomożenie nasze ✠ w imieniu Pana.
℟. Który stworzył niebo i ziemię.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Spowiadam się Bogu wszechmogącemu, Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, świętemu Michałowi Archaniołowi, świętemu Janowi Chrzcicielowi, świętym Apostołom Piotrowi i Pawłowi, i wszystkim Świętym, że bardzo zgrzeszyłem, myślą, mową i uczynkiem: bijąc się w piersi moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, świętego Michała Archanioła, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła, i wszystkich świętych, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego.
Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący, a odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego. Amen.
Przebaczenia, ✠ rozgrzeszenia i odpuszczenia grzechów naszych, niech nam udzieli Pan wszechmogący i miłosierny. Amen.
|
℣. Convérte nos ✙︎ Deus, salutáris noster.
℟. Et avérte iram tuam a nobis.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
℣. Nawróć nas ✙︎ Boże, nasz zbawco.
℟. I odwróć swój gniew od nas.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Psalmi {Psalmy i antyfony ex Psalterio secundum diem}
Ant. Intret orátio mea.
Psalmus 87 [1]
87:2 Dómine, Deus salútis meæ: * in die clamávi, et nocte coram te.
87:3 Intret in conspéctu tuo orátio mea: * inclína aurem tuam ad precem meam:
87:4 Quia repléta est malis ánima mea: * et vita mea inférno appropinquávit.
87:5 Æstimátus sum cum descendéntibus in lacum: * factus sum sicut homo sine adjutório, inter mórtuos liber.
87:6 Sicut vulneráti dormiéntes in sepúlcris, quorum non es memor ámplius: * et ipsi de manu tua repúlsi sunt.
87:7 Posuérunt me in lacu inferióri: * in tenebrósis, et in umbra mortis.
87:8 Super me confirmátus est furor tuus: * et omnes fluctus tuos induxísti super me.
87:9 Longe fecísti notos meos a me: * posuérunt me abominatiónem sibi.
87:9 Tráditus sum, et non egrediébar: * óculi mei languérunt præ inópia.
87:10 Clamávi ad te, Dómine, tota die: * expándi ad te manus meas.
87:11 Numquid mórtuis fácies mirabília: * aut médici suscitábunt, et confitebúntur tibi?
87:12 Numquid narrábit áliquis in sepúlcro misericórdiam tuam, * et veritátem tuam in perditióne?
87:13 Numquid cognoscéntur in ténebris mirabília tua, * et justítia tua in terra obliviónis?
87:14 Et ego ad te, Dómine, clamávi: * et mane orátio mea prævéniet te.
87:15 Ut quid, Dómine, repéllis oratiónem meam: * avértis fáciem tuam a me?
87:16 Pauper sum ego, et in labóribus a juventúte mea: * exaltátus autem, humiliátus sum et conturbátus.
87:17 In me transiérunt iræ tuæ: * et terróres tui conturbavérunt me.
87:18 Circumdedérunt me sicut aqua tota die: * circumdedérunt me simul.
87:19 Elongásti a me amícum et próximum: * et notos meos a miséria.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy {Psalmy i antyfony z Psałterza według dnia}
Ant. Niechaj modlitwa moja przyjdzie.
Psalm 87 [1]
87:2 Panie, Boże zbawienia mego: * we dniem wołał i w nocy przed tobą.
87:3 Niechaj modlitwa moja przyjdzie przed obliczność twoję: * nakłoń ucha twego ku prośbie mojéj:
87:4 Albowiem dusza moja napełniona jest złem: * a żywot mój przybliżył się do piekła.
87:5 Poczytano mię z stępującymi do dołu: * stałem się jako człowiek bez pomocy, między umarłymi wolny.
87:6 Jako zranieni, którzy śpią w grobiech, na które więcéj nie pamiętasz: * i oni z ręki twéj wyrzuceni są.
87:7 Wsadzili mię w dół głębszy: * do ciemności i do cienia śmierci.
87:8 Zmocnił się gniew twój nademną: * i przywiodłeś na mię wszystkie nawałności twoje.
87:9 Oddaliłeś odemnie znajome moje: * uczynili mię obrzydzeniem sobie.
87:9 Jestem podan, i nie wychodziłem: * oczy moje zemdlały dla nędze.
87:10 Wołałem ku tobie, Panie, cały dzień: * wyciągałem do ciebie ręce moje.
87:11 Izali umarłym cuda czynić będziesz: * albo lekarze wskrzeszą, i wyznawać ci będą?
87:12 Izali kto w grobie będzie opowiadał miłosierdzie twoje, * i prawdę twoję w zginieniu?
87:13 Izali poznane będą w ciemnościach cuda twoje, * a sprawiedliwość twoja w ziemi zapamiętania?
87:14 A jam, Panie, wołał ku tobie: * a modlitwa moja uprzedzi cię rano.
87:15 Przeczże, Panie, odrzucasz modlitwę moję: * odwracasz oblicze twe odemnie?
87:16 Jamci jest ubogi, i w pracach od młodości mojéj: * a będąc wywyższony, jestem poniżony i zatrwożony.
87:17 Na mię się przeniosły gniewy twoje: * a strachy twoje zatrwożyły mię.
87:18 Ogarnęły mię cały dzień jako woda: * obtoczyły mię społem.
87:19 Oddaliłeś odemnie przyjaciela i bliskiego: * i znajome moje dla nędze.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 102(1-12) [2]
102:1 Bénedic, ánima mea, Dómino: * et ómnia, quæ intra me sunt, nómini sancto ejus.
102:2 Bénedic, ánima mea, Dómino: * et noli oblivísci omnes retributiónes ejus.
102:3 Qui propitiátur ómnibus iniquitátibus tuis: * qui sanat omnes infirmitátes tuas.
102:4 Qui rédimit de intéritu vitam tuam: * qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus.
102:5 Qui replet in bonis desidérium tuum: * renovábitur ut áquilæ juvéntus tua:
102:6 Fáciens misericórdias Dóminus: * et judícium ómnibus injúriam patiéntibus.
102:7 Notas fecit vias suas Móysi, * fíliis Israël voluntátes suas.
102:8 Miserátor, et miséricors Dóminus: * longánimis, et multum miséricors.
102:9 Non in perpétuum irascétur: * neque in ætérnum comminábitur.
102:10 Non secúndum peccáta nostra fecit nobis: * neque secúndum iniquitátes nostras retríbuit nobis.
102:11 Quóniam secúndum altitúdinem cæli a terra: * corroborávit misericórdiam suam super timéntes se.
102:12 Quantum distat ortus ab occidénte: * longe fecit a nobis iniquitátes nostras.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 102(1-12) [2]
102:1 Błogosław, duszo moja, Panu: * i wszystko, co we mnie jest, imieniowi świętemu jego.
102:2 Błogosław, duszo moja, Panu: * a nie zapamiętywaj wszystkich dobrodziejstw jego.
102:3 Który miłościwie odpuszcza wszystkie nieprawości twoje: * który uzdrawia wszystkie choroby twoje.
102:4 Który odkupuje żywot twój od zatracenia: * który cię koronuje miłosierdziem i litościami.
102:5 Który napełnia dobrami żądzą twoję: * odnowi się, jako orłowa młodość twoja.
102:6 Czyniący miłosierdzie Pan: * i sąd wszystkim krzywdę cierpiącym.
102:7 Oznajmił drogi swe Mojżeszowi, * i wolą swoję synom Izraelskim.
102:8 Litościwy i miłościwy Pan: * długo czekający, a wielce miłosierny.
102:9 Nie na wieki się gniewać będzie: * ani wiecznie grozić będzie.
102:10 Nie według grzechów naszych uczynił nam: * ani według nieprawości naszych oddał nam.
102:11 Albowiem według wysokości nieba od ziemie: * utwierdził miłosierdzie swoje nad tymi, którzy się go boją.
102:12 Jako daleko jest wschód od zachodu: * daleko oddalił od nas nieprawości nasze.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 102(13-22) [3]
102:13 Quómodo miserétur pater filiórum, misértus est Dóminus timéntibus se: * quóniam ipse cognóvit figméntum nostrum.
102:14 Recordátus est quóniam pulvis sumus: * homo, sicut fænum dies ejus, tamquam flos agri sic efflorébit.
102:16 Quóniam spíritus pertransíbit in illo, et non subsístet: * et non cognóscet ámplius locum suum.
102:17 Misericórdia autem Dómini ab ætérno, * et usque in ætérnum super timéntes eum.
102:17 Et justítia illíus in fílios filiórum, * his qui servant testaméntum ejus:
102:18 Et mémores sunt mandatórum ipsíus, * ad faciéndum ea.
102:19 Dóminus in cælo parávit sedem suam: * et regnum ipsíus ómnibus dominábitur.
102:20 Benedícite Dómino, omnes Ángeli ejus: * poténtes virtúte, faciéntes verbum illíus, ad audiéndam vocem sermónum ejus.
102:21 Benedícite Dómino, omnes virtútes ejus: * minístri ejus, qui fácitis voluntátem ejus.
102:22 Benedícite Dómino, ómnia ópera ejus: * in omni loco dominatiónis ejus, bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Intret orátio mea in conspéctu tuo, Dómine.
|
Psalm 102(13-22) [3]
102:13 Jako lituje ojciec synów swoich, zlitował się Pan nad tymi, którzy się go boją: * boć on zna utworzenie nasze.
102:14 Wspomniał, iżechmy proch: * człowiek, jako trawa dni jego, jako kwiat polny, tak okwitnie.
102:16 Albowiem powienie wiatr nań, i nie ostoi się: * i więcéj nie pozna miejsca swego.
102:17 Ale miłosierdzie Pańskie od wieku, * i aż do wieku nad tymi, którzy się go boją.
102:17 I sprawiedliwość jego na syny synów, * tych, którzy chowają Testament jego:
102:18 I pamiętają na przykazania jego, * aby je pełnili.
102:19 Pan na niebie przygotował stolicę swoję: * a królestwo jego nad wszymi panować będzie.
102:20 Błogosławcie Panu, wszyscy Aniołowie jego: * możni w sile, którzy czynicie słowo jego na usłyszenie głosu mów jego.
102:21 Błogosławcie Panu wszystkie wojska jego: * słudzy jego, którzy czynicie wolą jego.
102:22 Błogosławcie Panu wszystkie uczynki jego: * na wszelkiem miejscu panowania jego, błogosław, duszo moja, Panu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Niechaj modlitwa moja przyjdzie przed obliczność twoję, Panie.
|
Hymnus
Te lucis ante términum,
Rerum Creátor, póscimus,
Ut pro tua cleméntia
Sis præsul et custódia.
Procul recédant sómnia,
Et nóctium phantásmata;
Hostémque nóstrum cómprime,
Ne polluántur córpora.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn
Ciebie przed zanikiem światła,
Stwórco wszechrzeczy, prosimy,
Abyś według twej miłościwości
Był nam obrońcą i strażą.
Niechaj daleko od nas odstąpią,
Widziadła senne i zjawy nocne;
Powstrzymaj nieprzyjaciela naszego,
By ciała nie uległy zmazaniu.
Udziel nam tego, Ojcze najmiłościwszy,
I Ty Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystek wiek.
Amen.
|
Capitulum Responsorium Versus
Jer 14:9
Tu autem in nobis es, Dómine, et nomen sanctum tuum invocátum est super nos: ne derelínquas nos, Dómine, Deus noster.
℟. Deo grátias.
℟.br. In manus tuas, Dómine, * Comméndo spíritum meum.
℟. In manus tuas, Dómine, * Comméndo spíritum meum.
℣. Redemísti nos, Dómine, Deus veritátis.
℟. Comméndo spíritum meum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. In manus tuas, Dómine, * Comméndo spíritum meum.
℣. Custódi nos, Dómine, ut pupíllam óculi.
℟. Sub umbra alárum tuárum prótege nos.
|
Kapitulum Responsorium Wers
Jr 14:9
Tyś jest między nami, Panie, a imienia twego wzywano nad nami: nie opuszczajże nas, Panie, nasz Boże.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟.br. W ręce Twoje, Panie, * Powierzam ducha mojego.
℟. W ręce Twoje, Panie, * Powierzam ducha mojego.
℣. Ty nas odkupiłeś, Panie, Boże wierny.
℟. Powierzam ducha mojego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. W ręce Twoje, Panie, * Powierzam ducha mojego.
℣. Strzeż nas Panie, jak źrenicy oka.
℟. Pod cieniem Twych skrzydeł obroń nas.
|
Canticum Nunc dimittis
Ant. Salva nos,
Canticum Simeonis
Luc. 2:29-32
2:29 Nunc dimíttis ✠ servum tuum, Dómine, * secúndum verbum tuum in pace:
2:30 Quia vidérunt óculi mei * salutáre tuum,
2:31 Quod parásti * ante fáciem ómnium populórum,
2:32 Lumen ad revelatiónem géntium, * et glóriam plebis tuæ Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salva nos, Dómine, vigilántes, custódi nos dormiéntes; ut vigilémus cum Christo, et requiescámus in pace.
|
Kantyk Nunc dimittis
Ant. Strzeż nas,
Pieśń Symeona
Łk 2:29-32
2:29 Teraz puszczasz ✠ sługę twego, Panie, * w pokoju według słowa twego:
2:30 Gdyż oczy moje oglądały * zbawienie twoje,
2:31 Któreś zgotował * przed oblicznością wszystkich narodów:
2:32 Światłość na objawienie poganów, * i chwałę ludu twego Izraelskiego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Strzeż nas, Panie, gdy czuwamy, podczas snu nas osłaniaj; abyśmy czuwali z Chrystusem i odpoczywali w pokoju.
|
Oratio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Vísita, quǽsumus, Dómine, habitatiónem istam, et omnes insídias inimíci ab ea lónge repélle: Ángeli tui sancti hábitent in ea, qui nos in pace custódiant; et benedíctio tua sit super nos semper.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Nawiedź, prosimy Cię, Panie, ten dom, i oddal od niego wszelkie wrogie zasadzki: niech mieszkają w nim Twoi święci Aniołowie i strzegą nas w pokoju; a błogosławieństwo Twoje niech zawsze będzie z nami.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
Benedictio. Benedícat et custódiat nos omnípotens et miséricors Dóminus, ✠ Pater, et Fílius, et Spíritus Sanctus.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi i strzeże wszechmogący i miłosierny Pan, ✠ Ojciec, i Syn, i Duch Święty.
℟. Amen.
|
Antiphona finalis B.M.V.
Salve, Regína, mater misericórdiæ;
vita, dulcédo et spes nóstra, salve.
Ad te clamámus éxsules fílii Hevæ.
Ad te suspirámus geméntes et flentes
In hac lacrimárum valle.
Eja ergo, advocáta nostra,
illos tuos misericórdes óculos ad nos convérte.
Et Jesum, benedíctum fructum ventris tui,
nobis post hoc exsílium osténde.
O clemens, o pia, o dulcis Virgo María.
℣. Ora pro nobis, sancta Dei Génitrix.
℟. Ut digni efficiámur promissiónibus Christi.
Orémus.
Omnípotens sempitérne Deus, qui gloriósæ Vírginis Matris Maríæ corpus et ánimam, ut dignum Fílii tui habitáculum éffici mererétur, Spíritu Sancto cooperánte, præparásti: da, ut, cujus commemoratióne lætámur, ejus pia intercessióne, ab instántibus malis et a morte perpétua liberémur. Per eúmdem Christum Dóminum nóstrum. Amen.
℣. Divínum auxílium ✠ máneat semper nobíscum.
℟. Amen.
|
Antyfona końcowa N.M.P.
Witaj Królowo, Matko Miłosierdzia,
życie, słodyczy i nadziejo nasza, witaj!
Do Ciebie wołamy wygnańcy, synowie Ewy;
do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc
na tym łez padole.
Przeto, Orędowniczko nasza,
one miłosierne oczy Twoje na nas zwróć,
a Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego,
po tym wygnaniu nam okaż.
O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo!
℣. Módl się za nami święta Boża Rodzicielko.
℟. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych
Módlmy się.
Wszechmogący, wieczny Boże, który ciało i duszę chwalebnej Dziewicy Matki Maryi, przez działanie Ducha Świętego, przygotowałeś, aby było godnym zamieszkania przez Twego Syna: daj, abyśmy przez łaskawe wstawiennictwo tej, której wspomnieniem się cieszymy, byli uwolnieni od zła doczesnego i śmierci wiecznej. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen.
℣. Pomoc Boża ✠ niech będzie zawsze z nami.
℟. Amen.
|